ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ

ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ

       Αύριο γιορτάζουν οι Τρεις Ιεράρχες. Γιορτάζουμε δάσκαλοι και μαθητές. Μου φαίνεται πως γιορτάζουμε όλοι. Και μάλιστα και με τις δύο ιδιότητες.  Καθώς λογαριάζω ο κάθε ένας από μας γίνεται κάποτε δάσκαλος  και άλλοτε μαθητής. Και αν το δούμε από την πνευματική πλευρά, είμαστε σε όλη μας τη ζωή μαθητές. Αυτό μάλλον δεν μπορούμε να το επιλέξουμε το να είμαστε μαθητές. Αλλά σε ποιόν δάσκαλο είναι καθαρά δική μας υπόθεση. Μπροστά μας, δίπλα μας, γύρω μας είναι ο μεγάλος Δάσκαλος, ο μοναδικός Καθηγητής, ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός. 

         Εύχομαι να κρατάμε πάντα τα μάτια της ψυχής ανοιχτά και να βλέπουμε το Διδάσκαλο. Σίγουρα μάς βοηθάνε σ' αυτό και με το παράδειγμά τους, και με τα λόγια τους, και με τις πρεσβείες τους οι προστάτες Άγιοι των Γραμμάτων.

           Ένα μικρό αφιέρωμα στους Τρεις Ιεράρχες.

Η Εκκλησία μας έχει πολλούς ιεράρχες αλλά όταν λέμε τρεις εννοούμε τους συγκεκριμένους. Τρεις Ιεράρχες. Μετρημένοι: τρεις. Και επώνυμοι. Ο καθένας με το δικό του επώνυμο. Βασίλειος ο Μέγας. Γρηγόριος ο Θεολόγος. Ιωάννης ο Χρυσόστομος.

Στις μέρες μας, είναι αλήθεια, μας χρειάζονται τρεις, τρεις -το λιγότερο θα έλεγα-, για να μας προλαβαίνουν! Τρεις μεγάλοι λοιπόν. Ας αρχίσουμε από τις επωνυμίες τους.

Βασίλειος ο Μέγας.

Μεγάλος. Αυτός που σήμερα λέμε, large. Ακριβώς! Large! Μεγάλος! Αν μπορούσαμε κι εμείς να είμαστε μεγάλοι, δηλαδή large τύποι. Που θα πει. Όχι μιζέρια, όχι γκρίνια, όχι απαιτήσεις, όχι διχόνοια, όχι ιδιοτέλεια, όχι με "όχι" αλλά με "ναι", αλλά με γενναιοψυχία, με χαρά, με ικανοποίηση, με ευχαρίστηση και με πλατειά καρδιά.  Large τύποι να είμαστε, λέει, τύποι που αντανακλούν στο περιβάλλον μεγαλοσύνη. Ε, τότε ίσως να αρχίζαμε τη γνωριμία μας με τον Μέγα Βασίλειο.  

Ιωάννης ο Χρυσόστομος.

Ο άγιος με το χρυσό στόμα. Χρυσό δηλ. γλύκα και απόλαυση η κάθε κουβέντα του. Χρυσάφι πολύτιμο τα λόγια του. Αν μπορούσαμε κι εμείς να μιλούσαμε γλυκά και όμορφα και τα λόγια μας να έχουν την αξία του χρυσού στο χρόνο. Τα λόγια μας να γλυκαίνουν, λέει, και να πλουτίζουν τους γύρω μας. Αν μπορούσαμε, λέει, ο καθένας να έλεγε μόνο καλά για τους άλλους. Αν μπορούσαμε, λέει, να ξεπερνούσαμε κάθε εμπάθεια μέσα μας και να βλέπαμε την ομορφιά γύρω μας. Αν μπορούσαμε να μην εστιάζουμε στην ασχήμια αλλά στην ωραιότητα της δημιουργίας και του Δημιουργού.

Γρηγόριος ο Θεολόγος

Δεν ξέρω τι ακριβώς σημαίνει θεολόγος. Ξέρω ότι τρεις άνθρωποι στην ιστορία της Εκκλησίας έχουν πάρει αυτή την επωνυμία. Σίγουρα είναι ένα όνομα με μεγάλο ειδικό βάρος. Αλλά παίζοντας με τις λέξεις, θα έλεγα, ότι Θεολόγος δηλαδή ο Θεού Λόγος με Λ κεφαλαίο, είναι ο Χριστός μας. Ο ενανθρωπήσας Λόγος του Θεού κι εμείς οι εικόνες του Θεού. Αν μπορούσαμε, λέει, πιστεύοντας στο έργο της σωτηρίας του Θεού μας, που έγινε άνθρωπος και ήρθε στη γη και για να μας σώσει ανέβηκε στο Σταυρό και αναστήθηκε. Αν μπορούσαμε, λέει, να βλέπαμε τους άλλους, όπως είναι φτιαγμένοι-εικόνες του Θεού και να τις σεβόμασταν. Εικόνες του Θεού πιθανόν αλλοιωμένες. Άλλες πληγωμένες, άλλες βρώμικες, άλλες στραπατσαρισμένες, άλλες ραγισμένες, μα πάντως εικόνες του Θεού. Ε, τότε η ζωή μας θα ήταν υπέροχη και ο Παράδεισος θα άρχιζε από δω. Δάσκαλοι, μαθητές, γονείς, προσκεκλημένοι που είμαστε όλοι μαζί εδώ για να γιορτάσουμε τους Αγίους μας, παίρνουμε το πρώτο και μεγάλο μήνυμα. Είμαστε εικόνες του Θεού και αξίζουμε σεβασμό. Σεβασμό πρώτα στον εαυτό μας τη δική μας εικόνα και έπειτα σεβασμό στις γύρω μας εικόνες του Θεού.

κάποια στιγμή θα επανέλθουμε στους Αγίους Τρεις Ιεράρχες

ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑ ένα μανταλάκι για σημειώσεις

      Ο χειμώνας είναι μια εποχή για διάφορες ασχολίες στο σπίτι. Σίγουρα θα χρειαστείτε κάτι για να κρατήσετε κάποια χαρτιά μαζί ή έστω να κρατήσετε κάποιους λογαριασμούς. Μια εύκολη, γρήγορη, φθηνή και πρακτική λύση είναι η παρακάτω χειροτεχνία.

    Στη Χριστιανική Εστία τα φτιάξαμε  με το λουλουδάκι και σας έβαλα τις φωτογραφίες. Εσείς μπορείτε να βάλετε τη φαντασία σας να δουλέψει, αν δεν θέλετε να αντιγράψετε το σκίτσο

Ένα μανταλάκι για τις σημειώσεις.

Θα χρειαστείτε:

• Ένα ξύλινο μανταλάκι
• Ένα πράσινο ξυλάκι χειροτεχνίας (θα βρείτε σε βιβλιοπωλεία και χρωματιστά ξυλάκια)
• Κομμάτια από τσόχα ή αφρώδη

 Καλή επιτυχία!

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ Το ποτάμι της αγάπης

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ

ΝΕΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Κάθε χρόνο το καλοκαίρι ο παππούς περίμενε με χαρά και τα 7 εγγονάκια του. Κάθε χρόνο έφτιαχνε μια δική του πρωτότυπη ιστορία, κάτι σαν παραμύθι  με μεγάλες αλήθειες και τους την έλεγε.

Φέτος το είχε σχεδιάσει. Θα τους μιλούσε για την αγάπη...

Μήπως θέλετε να διαβάσετε και σεις την ιστορία του παππού; Ή προτιμάτε να την ακούσετε;

ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Καινούργιο βιβλίο με πλούσια εικονογράφηση για παιδιά από 6 ετών

Περιέχει και ψηφιακό δίσκο με αφήγηση της ιστορίας

τιμή 4€

 θα το βρείτε στην Ορεστιάδα, 
στο βιβλιοπωλείο της Χριστιανικής Εστίας (Ευριπίδου 77)

απογεύματα Δευτέρας, Τετάρτης, Παρασκευής, Σαββάτου και Κυριακής 

ΔΕΝ ΣΟΥ ΔΙΝΩ ΤΟ ΔΙΑΜΑΝΤΙ

Ο βροχερός καιρός θέλει το παραμύθι του. 

Για σήμερα έχουμε ένα κατάλληλο για τη μέρα.

                      Δεν σου δίνω το διαμάντι                    

 Τα παλαιότερα χρόνια οι άρχοντες έβρισκαν έξυπνους τρόπους να επιλέγουν τούς συνεργάτες τους. Πίστευαν πώς καλός σύμβουλος ήταν ὀ,τι πολυτιμότερο για την επιτυχία του δύσκολου έργου τους και την ευτυχία των υπηκόων.
Ένας βασιλιάς, λοιπόν, θέλοντας να εκλέξει ως σύμβουλο κάποιο ειλικρινή και συνετό άνθρωπο, μεταχειρίστηκε τρόπο παράξενο αλλά και συνηθισμένο για την εποχή του.Προσκάλεσε στα ανάκτορα πέντε άνδρες, πού στην πρωτεύουσά του κυκλοφορούσε η φήμη, ότι ήταν έξυπνοι, προικισμένοι με εξαιρετικά διανοητικά προσόντα.Τούς καλοδέχτηκε στη μεγάλη αίθουσα κι έπειτα τούς έδειξε πέντε αστραφτερά διαμάντια.

—Κρατώ στα χέρια μου αυτούς τούς θησαυρούς, είπε, για να αμείψω εκείνον πού θα διακριθεί για την ειλικρίνειά του. Πέστε μου την αλήθεια, τι πιστεύετε για τη δύναμη και τη δόξα μου;Θαμπώθηκαν oἱ άνδρες από το μέγεθος και την ωραιότητα των διαμαντιών. Λαχτάρησαν ν’ αποκτήσουν ένα δικό τους. Και εύστροφοι όπως ήταν στο λόγο απάντησαν άμεσα και οι τέσσερις, εκθειάζοντας το μεγαλείο του.
—Σπουδαίε άρχοντα, πού σε περιβάλλει η δόξα και η τιμή του λαού σου, σίγουρα θα αναδειχτείς ο μεγαλύτερος κι ενδοξότερος ήρωας της ιστορίας!...Ὁ σοφός βασιλιάς άκουσε τα λόγια τους κι όπως είχε υποσχεθεί χάρισε από ένα διαμάντι στον καθένα ξεχωριστά, εκτός από τον πέμπτο.Εκείνος σιωπούσε.Απευθύνθηκε σ᾽ αυτόν ο άρχοντας και τον παρακάλεσε να πει τη γνώμη του.—Μεγαλειότατε, η δύναμη του θρόνου σου είναι παρακαταθήκη, σκέπτομαι, πού εμπιστεύτηκε στα χέρια σου ο Θεός για το καλό του λαού σου και σίγουρα κάποια μέρα θα σου ζητήσει λόγο, πώς τη διαχειρίστηκες. Πολεμικά κατορθώματα και κατακτήσεις, όση δόξα κι αν σου δώσουν, θα είναι ψεύτικη και παροδική. Αν κυβερνήσεις με συναίσθηση ευθύνης, με κατανόηση και συμπόνια στους φτωχούς και τούς αδύνατους κι αν πάντα σε διακατέχει ἡ έγνοια της δικαιοσύνης, θα είσαι σωστός, αληθινός άρχοντας και οι άνθρωποι σου ευτυχισμένοι...Όσοι παρευρίσκονταν, περίμεναν ανυπόμονοι να δουν τη στάση του βασιλιά, τι θα έλεγε.
Εκείνος στάθηκε όρθιος και με περίσκεψη είπε σταθερά κι επίσημα:—Δεν σου χαρίζω το πέμπτο διαμάντι... Σου δίνω ολόκληρη την εμπιστοσύνη και την αγάπη μου. Μείνε κοντά μας στα ανάκτορα. Βρήκα τον ειλικρινή φίλο, πού επιζητούσα.

  Την άλλη μέρα οι άλλοι τέσσερις άνδρες επανήλθαν στα ανάκτορα και ανήγγειλαν στο βασιλιά ότι τα διαμάντια, πού τούς είχε δώσει, δεν ήταν γνήσια αλλά ψεύτικα.

—Το ήξερα, απάντησε ο σοφός άρχοντας. Μου δώσατε ψεύτικους επαίνους και κολακείες κι εγώ σας χάρισα ψεύτικα διαμάντια. Σας πλήρωσα με το ίδιο νόμισμα!

Είναι τόσο απαραίτητο και σπουδαίο όλοι οι άρχοντες, σ’ όλες τις εποχές, να έχουν ειλικρινείς συμβούλους και φόβο Θεού, για να επικρατεί στον κόσμο ἡ δικαιοσύνη και ἡ ειρήνη! 

ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ

25 Ιανουαρίου 

Καλημέρα και χρόνια πολλά σε όσους γιορτάζουν σήμερα του Αγίου Γρηγορίου.

Η μέρα είναι βροχερή. Τα σύννεφα είναι πάνω από την πατρίδα μας. 

Όμως είναι Κυριακή, ημέρα ξεχωριστή της εβδομάδας, και 

ειδικά σήμερα τη φωτίζει ένα λαμπρό αστέρι της Ορθοδοξίας, 

ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος.

Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος

Ἕνας ἀπό τούς «τρεῖς μεγίστους φωστῆρας τῆς Τρισηλίου Θεότητος», ἀπό τούς τρεῖς Ἱεράρχες, τούς προστάτες τῶν γραμμάτων καί τῆς παιδείας, πού ἑορτάζονται στίς 30 Ἰανουαρίου, εἶναι καί ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος.       Ὁ Γρηγόριος εἶδε τό φῶς τῆς ζωῆς τό 328 μ.Χ. στή μικρή πολιτεία τῆς Καππαδοκίας, τήν Ἀριανζό. Δῶρο τοῦ Θεοῦ ἦταν καί αὐτός καί τ᾿ ἀδέλφια του, Γοργονία καί Καισάριος, στίς πολλές καί πύρινες προσευχές τῆς μητέρας τους Νόννας.

       Ἡ εὐλάβεια καί ἡ πίστη τῆς μάνας μεταδόθηκε ἁπαλά καί στίς ψυχές τῶν παιδιῶν καί ἰδιαίτερα τοῦ Γρηγορίου, γιά τόν ὁποῖον ἡ μητρική καρδιά εἶχε μεγάλες καί ἅγιες προσδοκίες.

       Ὁ Γρηγόριος τά πρῶτα γράμματα τά ἔμαθε ἐκεῖ στήν πατρίδα του ἔχοντας δασκάλους του σπουδαγμένους συγγενεῖς του.

  Ὕστερα, μεγαλώνοντας καί ποθώντας περισσότερη γνώση, ἁπλώθηκε σιγά-σιγά στά σπουδαῖα πνευματικά κέντρα τῆς ἐποχῆς του: Καισάρεια Καππαδοκίας, Καισάρεια Παλαιστίνης, Ἀντιόχεια, Ἀλεξάνδρεια.

       Ἦρθε καί στήν Ἀθήνα ὁ Γρηγόριος καί φοίτησε στή φιλοσοφική σχολή της, πού εἶχε τότε μεγάλη φήμη καί συγκέντρωνε πολλούς νέους φοιτητές. Σἐ λίγο ἔφθανε στήν Ἀθήνα γιά σπουδές καί ὁ Βασίλειος, πού ὁ Γρηγόριος εἶχε πρωτογνωρίσει στήν Καισάρεια τῆς Καππαδοκίας.

Τί χαρά μεγάλη στή συνάντησή τους! Οἱ δύο αὐτοί σεμνοί νέοι πού τούς ἕνωνε ἡ κοινή πίστη, ἡ πίστη τοῦ Χριστοῦ, ἔγιναν τόσο στενοί φίλοι, ὥστε νά γράφει ὁ Γρηγόριος ὅτι ἦσαν μία ψυχή σέ δύο σώματα, τόση ὁμοψυχία! Δέν ἦσαν ἀκόμη βαπτισμένοι - ὁ νηπιοβαπτισμός καθιερώθηκε ἀργότερα - ἀλλά ἡ ζωή τους ἦταν πολύ προσεκτική καί τά ὁράματά τους ἀνώτερα.  Ὑπῆρχε ἀκόμη εἰδωλολατρία στήν Ἀθήνα τῆς ἐποχῆς τους, ὅμως οἱ δύο αὐτοί λαμπροί νέοι ἤξεραν πῶς νά πορευθοῦν.

      Γι᾿ αὐτούς, ὅπως γράφει καί πάλι ὁ Γρηγόριος, δύο δρόμοι ὑπῆρχαν: ἕνας - ὁ σημαντικότερος - πού ὁδηγοῦσε στήν Ἐκκλησία, καί ἕνας δεύτερος πού ὁδηγοῦσε στίς σχολές τους.*

      Μάλιστα δημιούργησαν καί μέ ἄλλους πιστούς σπουδαστές τόν πρῶτο Χριστιανικό Φοιτητικό Σύλλογο, πού τούς στερέωνε στήν πίστη καί στά ἰδανικά τους.

      Κύριες σπουδές τοῦ Γρηγορίου ἦσαν ἡ ρητορική  καί ἡ φιλοσοφία. Τόσο δέ ἀπέδωσε σ᾿ αὐτές, ὥστε στό τέλος τῶν σπουδῶν του οἱ φοιτητικοί σύλλογοι τόν ἀνάγκασαν νά παραμείνει στήν Ἀθήνα, προσφέροντάς του καθηγητική ἕδρα, γιά νά διδάξει φιλοσοφία! Χωρίς ὁ ἴδιος νά τό θέλει. Ἀλλά ἡ Ἀθήνα δέν θά τόν «αἰχμαλωτίσει» γιά πολύ. Τήν ἐξαιρετική αὐτή, γιά πολλούς, σταδιοδρομία τήν διέκοψε, γιά νά βρεθεῖ στή Ναζιανζό, ὅπου ἐπίσκοπος ἦταν ὁ πατέρας του, Γρηγόριος κι αὐτός, καί ὅπου βαπτίσθηκε, πράγμα πού τόσο πολύ ἐπιθυμοῦσε. Σέ λίγο θά γινόταν ἱερεύς, ἀφιερώνοντας τελείως τόν ἑαυτό του στόν Θεό. Ἀπό τήν πόλη Ναζιανζό, ὅπου πολλές φορές διακόνησε, ἐπονομάσθηκε Ναζιανζηνός.

       Τά χρόνια περνοῦσαν καί ὁ Γρηγόριος βάθαινε στή θεολογική κατάρτισή του. Ὅλο καί περισσότερο προσέγγιζε τό μυστήριο τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὅλο καί περισσότερο ἀποκαλυπτόταν τό ὀρθόδοξο φρόνημά του. Καί ἡ φήμη του ἔτρεχε.

  Ἔτσι τό 378 μ.Χ. κλήθηκε στήν Κωνσταντινούπολη, ὡς ὁ πιό κατάλληλος γιά νά κηρύξει τά ὀρθόδοξα δόγματα σέ μιά περίοδο πού οἱ αἱρετικοί Ἀρειανοί εἶχαν καταλάβει ὅλους τούς Ὀρθόδοξους Ναούς. Ἐκεῖ σ᾿ ἕνα εὐκτήριο οἶκο, πού ὀνομάσθηκε Ἀναστασία, μέσα σ᾿ ἕνα ἐξαιρετικά ἐκφοβιστικό κλίμα πού καλλιεργοῦσαν οἱ αἱρετικοί, αὐτός θαρραλέος καί ἀτρόμητος καί ἀνυποχώρητος ἄρχισε νά ἐκφωνεῖ τούς περίφημους - πέντε - θεολογικούς του λόγους καί ἐστερέωσε τήν Ὀρθόδοξη πίστη στό δόγμα τῆς Ἁγίας Τριάδος. Τόσο ὥστε ὅ,τι εἶπε ὁ Γρηγόριος νά εἶναι αὐθεντία καί νά θεωρεῖται ὁ ἴδιος «μέτρον Ὀρθοδοξίας». Οἱ Ὀρθόδοξοι ἐνισχύθηκαν. Οἱ Ἀρειανοί κατατροπώθηκαν. Οἱ ἱεροί Ναοί ξαναγύρισαν στούς Ὀρθοδόξους.

   Ὅλοι τώρα στήν Κωνσταντινούπολη προσβλέπανε στό πρόσωπό του μέ θαυμασμό. Ἀσκητική ἡ μορφή του, ἀλλά γιγαντιαῖο τό πνεῦμα του κατευθυνόμενο ἀπό τό Ἅγιον Πνεῦμα. Τότε καί ὁ πιστός αὐτοκράτορας Θεοδόσιος, ἀντιλαμβανόμενος τήν τεράστια ἀκτινοβολία του, τόν κατέστησε Ἀρχιεπίσκοπο Κων/πόλεως.

    Ὁ Γρηγόριος ἐξαναγκάσθηκε νά δεχθεῖ τό ἀξίωμα. Αὐτός τό καθῆκον του εἶχε κάνει. Τώρα ἤθελε νά ἀποσυρθεῖ. Ὅμως δέν τόν ἄφηνε ὁ λαός, πού ἔνοιωθε ἀσφαλισμένος στήν παρουσία του. Καί ἔμεινε.

        Ὡστόσο βρέθηκαν κάποιοι ν᾿ ἀμφισβητήσουν τήν θέση του. Καί ὁ Γρηγόριος; Ἀφιλόδοξος, ταπεινός, παρά τό βαθύ αἴσθημα τοῦ ἀδικημένου, προβαίνει στήν ἡρωϊκή του πράξη, πού τόν ὕψωσε ἀφάνταστα: Μέσα σέ πολύ συγκινητική ἀτμόσφαιρα παραιτεῖται ἀπό τόν ἀρχιεπισκοπικό θρόνο, γιά νά μείνει ἡ εἰρήνη στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ!

      Ὕστερα ἀπεσύρθη στήν πατρίδα του Ἀριανζό, ὅπου τελείωσε τήν ἐπίγεια ζωή του τό 390 μ.Χ.Κάτοχος μεγάλης κλασσικῆς παιδείας, ἔθεσε τόν πλοῦτο τῶν γνώσεών του καί τό λογοτεχνικό του τάλαντο στήν ὑπηρεσία τῆς πίστεως, εἴτε διατυπώνοντας τό ὀρθό δόγμα, εἴτε χειραγωγώντας στήν κατανόηση καί βίωση τῶν μεγάλων ἀληθειῶν τοῦ Εὐαγγελίου.

    Ἡ Ἐκκλησία τόν ἀνύψωσε καί τόν τίμησε ἰδιαίτερα ἀποδίδοντάς του τόν τίτλο «Θεολόγος», πού μόνο γιά τρεῖς ἐπεφύλαξε.*

Ἡ μνήμη του ἑορτάζεται στίς 25 Ἰανουαρίου, ἐκτός τῆς κοινῆς ἑορτῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν στίς 30 Ἰανουαρίου.

  *Γρηγορίου Θεολόγου, Ἐπιτάφιος εἰς τόν Μέγαν Βασίλειον, κεφ. ΚΑ΄ 

*Οἱ ἄλλοι δύο εἶναι: Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος καί Ἅγιος Συμεών, ὁ νέος Θεολόγος 

ΜΙΑ "ΤΡΕΛΑ" ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ

Σήμερα Σάββατο και για την προετοιμασία της Κυριακής διαβάζουμε τα ιερά αναγνώσματα της Κυριακής. Για σήμερα θα διαβάσουμε την ανάλυση στο ευαγγελικό ανάγνωσμα από το περιοδικό "Προς τη Νίκη"

 ΤΟ ΙΕΡΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Κυριακή ΙΕ΄ Λουκᾶ       (25-1-2015)

Λουκ. ιθ΄ 1-10

 ΜΙΑ «ΤΡΕΛΛΑ» ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ

 «προδραμών ἔμπροσθεν ἀνέβη ἐπί συκομορέαν»

     Ζακχαῖος ἦταν τό ὄνομά του, καί ἦταν πολύ πλούσιος ὁ ἄνθρωπος αὐτός τῆς Ἱεριχοῦς. Τό ἐπάγγελμά του ἦταν τελώνης, δηλαδή ἔφορος, φοροεισπράκτορας. Πλούσιος ὁ Ζακχαῖος καί ἄνθρωπος τῆς ἀνώτερης κοινωνικῆς τάξης, ἀπό τούς ἐπισήμους τῆς πόλης ἐκείνης.

      Καί εἶχε λοιπόν ὁ Ζακχαῖος μιά σφοδρή ἐπιθυμία μέσα του: Νά δεῖ τόν Χριστό, νά Τόν γνωρίσει. Φαίνεται εἶχε κουραστεῖ ἡ ψυχή του ἀπό τίς συνεχεῖς χρηματικές συναλλαγές, τούς τόκους καί τά ἐπιτόκια, καί βέβαια τίς ἀδικίες καί καταχρήσεις πού ἔχουν αὐτές οἱ δουλειές, καί ἐπιθυμοῦσε νά βρεῖ τήν ψυχική του ξεκούραση στό πρόσωπο Ἐκείνου πού τούς δεχόταν ὅλους κοντά Του.

     Ἡ εὐκαιρία δόθηκε, ὅταν μιά μέρα ὁ Χριστός περνοῦσε μέσα ἀπό τήν πόλη. Ἦταν ὅμως τόσο τό πλῆθος καί ὁ συνωστισμός γύρω ἀπό τόν Κύριο, καί ἐπί πλέον ὁ Ζακχαῖος κοντός στό ἀνάστημα, ὥστε ἦταν ἐντελῶς ἀδύνατο καί μόνο νά δεῖ τό πρόσωπο τοῦ Διδασκάλου.   Καί τί λοιπόν, ἔτσι θά χαθεῖ ἡ εὐκαιρία; Ὄχι βέβαια. Ἀστραπιαῖα συλλαμβάνει τό σχέδιο. Ψάχνει ἕνα γύρο μέ τή ματιά του καί ἀμέσως ἀρχίζει νά τρέχει, μπροστά στά ἔκπληκτα μάτια τοῦ κόσμου πού βλέπουν ἕναν ἄρχοντα τοῦ τόπου νά προβαίνει σέ παιδαριώδεις ἐνέργειες. Αὐτόν δέν τόν μέλει τίποτε. Φτάνει μπροστά σ᾿ ἕνα δέντρο, ἀναδιπλώνει τά πολυτελή ροῦχα του καί ἀρχίζει νά σκαρφαλώνει. Ἔ, αὐτό ξεπερνάει κάθε μέτρο ἀξιοπρέπειας. Ὁ διευθυντής τῆς ἐφορίας νά παιδιαρίζει ἔτσι! Ὁ κόσμος νά τόν βλέπει, ἄλλοι νά σχολιάζουν, ἄλλοι νά γελοῦν, ἄλλοι... κι αὐτόν νά μήν τόν νοιάζει τίποτε!Τίποτε! Ἄς τόν ποῦν καί τρελλό. Αὐτός θέλει νά δεῖ τόν Χριστό. Καί λοιπόν Τόν περιμένει τώρα πάνω στό δέντρο...                     

      Τί εἶναι ἡ λαχτάρα γιά τόν Χριστό! Σέ ὅποια ψυχή εἰσχωρήσει, τήν κάνει «ἄλλη ἐξ ἄλλης», τήν κάνει ἔξαλλη. Τή μεθᾶ μέ μιά μέθη οὐράνια, τή γοητεύει, τήν ξεσηκώνει, δέν τήν ἀφήνει νά ἡσυχάσει. Ἡ ψυχή πού ἔχει μεθύσει μέ τό πνευματικό κρασί τῆς ἀγάπης γιά τόν Χριστό εἶναι ἕτοιμη νά κάνει ὁποιαδήποτε θυσία προκειμένου νά φθάσει πιό κοντά σ᾿ Αὐτόν. Θυμηθεῖτε περιπτώσεις ἀπό τά ἱερά εὐαγγέλια.

      Οἱ πρῶτοι μαθητές Του ἄφησαν τά δίχτυα καί τά ψάρια πού εἶχαν πιάσει, καί τούς γονεῖς τους καί τά σπίτια τους, καί Τόν ἀκολούθησαν. Ὁ Ματθαῖος ὁ τελώνης παράτησε στή μέση τή δουλειά του, τά χρήματα πάνω στό τραπέζι, κι᾿ ἔγινε μαθητής Του. Ἡ Σαμαρείτιδα πῆγε νά πάρει νερό στό πηγάδι καί τελικά γύρισε πίσω στό χωριό της χωρίς τή στάμνα· τόσο τήν εἶχε συνεπάρει ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ πού ξέχασε ὅλα τά ἄλλα. Οἱ μυροφόρες γυναῖκες, ἐνῶ εἶχαν δεῖ τήν τεράστια πέτρα πού εἶχε φράξει τόν τάφο τοῦ Κυρίου, ἐντούτοις τήν ἄλλη μέρα πήγαιναν γιά νά Τόν ἀλείψουν μέ μύρα!...

    Καί πόσα ἄλλα τέτοια ἀπό τότε καί ὥς σήμερα, ἀπό ἀνθρώπους πού ἀγάπησαν μέ ὅλο τους τό εἶναι τόν Χριστό! Ἀληθινά, τί σοῦ εἶναι ἡ λαχτάρα γιά τόν Χριστό! Μιά ἅγια τρέλλα.

  Τρέλλα γιά τούς πολλούς, πού δέν μποροῦν νά τά καταλάβουν αὐτά καί εἰρωνεύονται, σχολιάζουν, ὑποβαθμίζουν στίς συνειδήσεις τους ὅσους συμπεριφέρονται ἔτσι. «Τρέλλα» καί γιά σένα, πού ἡ ἀγάπη σου γιά τόν Χριστό σ᾿ ἕχει κάνει νά κινεῖσαι σ᾿ ἄλλες σφαῖρες· νά ζεῖς καταστάσεις πού οἱ ἄλλοι δέν μποροῦν νά τίς κατανοήσουν - κι αὐτό δέν σέ ἐνοχλεῖ καθόλου.

 Ὅπως ὁ Ζακχαῖος. Γι᾿ αὐτόν σά νά μήν ὑπῆρχε ὁ κόσμος. Ὑπῆρχε αὐτός καί ὁ Χριστός. Αὐτόν περίμενε, αὐτόν συνάντησε, αὐτόν φιλοξένησε στό σπίτι του, αὐτόν ὑποδέχθηκε γιά πάντα στήν καρδιά του.

  Μέσα στούς ἀλλοπρόσαλλους καιρούς μας μονάχα μιά «τρέλλα» θά μᾶς σώσει. Μιά «τρέλλα» γιά τόν Χριστό!

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ Συναξάρι αγάπης

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

ΝΕΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΑΓΑΠΗΣ

      Ἀπό τούς πρώτους χριστιανικούς χρόνους ἡ παρουσία τῶν χριστιανῶν ἔμοιαζε μέ ζωντανό ποτάμι ἀγάπης τό ὁποῖο ξεχύθηκε πάνω στή γῆ καί ἄλλαξε τήν ὄψη τοῦ κόσμου καί τῶν κοινωνιῶν. 

     Ἡ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μας ἔχει νά μᾶς παρουσιάσει ἀμέτρητα ἐκλεκτά παραδείγματα πιστῶν χριστιανῶν κάθε ἡλικίας πού προσέφεραν τόν ἑαυτό τους θυσία στόν βωμό τῆς ἀγάπης. 

    Στό βιβλίο αὐτό συγκεντρώσαμε μερικά τέτοια περ­στατικά ἀπό Βίους Ἁγίων, εἰκονογραφημένα καί σέ γλώσσα ἁπλή. 

Φανερώνουν μέ τρόπο ζωηρό καί παραστατικό: 

τί σημαίνει πρακτικά ἡ χριστιανική ἀγάπη, καί βοηθοῦν:   

νά σπάσει ὁ πάγος τῆς ἀδιαφορίας καί τῆς ψυχρότητας στίς καρδιές μας, 

νά γκρεμιστοῦν τά τείχη τοῦ ἐγωισμοῦ καί τῆς αὐτάρκειας καί 

νά ἀνάψει ἡ φλόγα τῆς χριστιανικῆς ἀγάπης μέσα μας. 

• Νά πλησιάσουμε τούς ἀδελφούς μας. 

• Καί καθώς πλησιάζουμε μεταξύ μας, πλησιάζουμε καί τόν Θεό! 

Τιμή 3 €

θα το βρείτε στην Ορεστιάδα, 
στο βιβλιοπωλείο της Χριστιανικής Εστίας (Ευριπίδου 77)

απογεύματα Δευτέρας, Τετάρτης, Παρασκευής, Σαββάτου και Κυριακής 

  ΥΠΑΡΧΕΙ ΖΩΗ ΜΕΤΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ;

    Ερώτημα που γεννά η σκέψη κάθε ανθρώπου. Όλοι προβληματίζονται, και κατά τις επιλογές τους αποφασίζουν. Αποφασίζουν τι ακριβώς απάντηση θα δώσουν για να ακολουθήσουν το δρόμο της ζωής τους εδώ στη γη.

      Πολύ χαρακτηριστικό και βοηθητικό είναι το πανέξυπνο κείμενο που ακολουθεί. Αν και ασχολείται για τη ζωή μετά τη γέννηση, περιγράφει τη ζωή μετά την κοίμησή μας, γιατί θάνατο δεν μπορείς να το πεις...

     Αν δίνουμε αβίαστα τη θετική απάντηση στο παρακάτω ερώτημα τότε δεσμευόμαστε για μια θετική απάντηση στο παραπάνω ερώτημα.

Τι λέτε;

ΥΠΑΡΧΕΙ ΖΩΗ ΜΕΤΑ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ;

      Στὴν κοιλιὰ τῆς ἐγκύου δύο ἔμβρυα συνομιλοῦν. Τὸ ἕνα εἶναι σκεπτικιστής, τὸ ἄλλο, γεμάτο ἐμπιστοσύνη καὶ πίστη.

   Τὸ γεμάτο ἀμφιβολίες ἔμβρυο ρωτάει: «Καὶ πιστεύεις πραγματικὰ σὲ μιὰ ζωὴ μετὰ τὴ γέννηση;»

   Τὸ ἔμβρυο ποὺ πιστεύει, ἀπαντᾶ: «Ἀσφαλῶς, ναί. Γιὰ μένα εἶναι ἀπόλυτα βέβαιο ὅτι ὑπάρχει ζωὴ μετὰ τὴ γέννησή μου. Ἡ ζωὴ ἐδῶ, εἶναι μόνο γιὰ νὰ μᾶς μεγαλώνει, ὥστε νὰ μποροῦμε νὰ προετοιμάζουμε τοὺς ἑαυτούς μας γιὰ τὴ ζωὴ μετὰ τὴ γέννησή μας, ἔτσι ὥστε νὰ εἴμαστε ἀρκετὰ δυνατὰ γιὰ ὅ,τι μᾶς περιμένει μετά.»

  Ὁ μικρὸς σκεπτικιστὴς ἔχει ἐκνευριστεῖ: «Αὐτὸ εἶναι ἀρκετὰ ἀνόητο. Δὲν ὑπάρχει ζωὴ μετὰ τὴ γέννηση. Πῶς θὰ ἔμοιαζε μιὰ τέτοια ζωή, οὕτως ἢ ἄλλως;»

   Ὁ μικρὸς πιστὸς ὅμως, ὑποστηρίζει: «Δὲ γνωρίζω. Ἀλλὰ σίγουρα θὰ ἔχει πολὺ περισσότερο φῶς ἀπὸ ἐδῶ. Καὶ ἴσως νὰ στεκόμαστε στὰ πόδια μας καὶ νὰ τρῶμε μὲ τὸ στόμα μας!»

  Τὸ γεμάτο ἀμφιβολίες ἔμβρυο ξεσπάει: «Ἕνα μάτσο ἀνοησίες! Δὲν ὑπάρχει τέτοιο πράγμα ὅπως τὸ περπάτημα. Καὶ φαγητὸ μὲ τὸ στόμα εἶναι πραγματικὰ μιὰ ἐντελῶς γελοία ἰδέα – ἔχουμε τὸν ὀμφάλιο λῶρο, ποὺ μᾶς τροφοδοτεῖ ἀρκετὰ καλά, ἤδη! Αὐτὸ ἀπὸ μόνο του μᾶς δείχνει ὅτι ἡ ζωὴ μετὰ τὴ γέννηση εἶναι ἀδύνατη: ὁ ὀμφάλιος λῶρος εἶναι πολὺ κοντός!»

  Ὁ μικρὸς πιστὸς παραμένει ἀκλόνητος: «Εἶναι ὄντως δυνατή. Ἁπλὰ μπορεῖ νὰ εἶναι λίγο διαφορετικὴ ἀπὸ ὅ,τι εἴμαστε ἐδῶ.»

   Ὁ μικρὸς σκεπτικιστὴς σιγὰ-σιγὰ χάνει τὴν ὑπομονὴ του μπροστὰ σὲ τόση χαζομάρα: «Κανείς, καὶ ἐννοῶ ποτὲ κανείς, δὲν ἦρθε πίσω μετὰ τὴ γέννηση! Ρίξε μιὰ ματιὰ σὲ αὐτό: ἡ γέννηση εἶναι ἁπλὰ τὸ Τέλος τῆς Ζωῆς. Τελεία καὶ παύλα. Καὶ κάτι ἀκόμα γιὰ σένα καὶ τὰ τρελὰ ὄνειρά σου: Ἡ ζωὴ εἶναι μιὰ μεγάλη σκοτούρα μέσα στὸ σκοτάδι, αὐτὸ εἶναι!»

   Ὁ μικρὸς πιστὸς δὲν τὸ ἀφήνει ἔτσι: «Τὸ παραδέχομαι ὅτι δὲν γνωρίζω πῶς ἀκριβῶς εἶναι ἡ ζωὴ μετὰ τὴ γέννηση… ἀλλὰ σὲ κάθε περίπτωση ἐμεῖς θὰ δοῦμε τελικὰ τὴ μητέρα μας καὶ αὐτὴ θὰ μᾶς φροντίσει.»

  Ὁ σκεπτικιστὴς γούρλωσε τὰ μάτια του: «Μητέρα! Πιστεύεις στὴ μητέρα; Εἶναι γελοῖο! Μὲ συγχωρεῖς, ἀλλά… ποῦ εἶναι αὐτή, θὰ ἤθελα νὰ σὲ ρωτήσω;»

   Ὁ μικρὸς πιστὸς κάνει μιὰ χειρονομία μὲ τὸ χέρι: «Αὐτὴ εἶναι ἐδῶ! Παντοῦ γύρω μας. Ζοῦμε μέσα σ' αὐτήν, καθὼς καὶ μέσω αὐτῆς. Χωρὶς αὐτὴν ἐμεῖς δὲν θὰ ἦταν δυνατὸν νὰ ὑπάρχουμε!»

 Ὁ μικρὸς σκεπτικιστὴς δὲν εἶναι δυνατὸν τώρα νὰ συγκρατηθεῖ: «Αὐτὸ φτάνει πραγματικὰ τὸ ἀποκορύφωμα τῆς ἀνοησίας. Καὶ γιὰ κανένα λόγο δὲν μπορῶ νὰ δῶ πουθενὰ τὴ μητέρα σου. Οὔτε ἕνα κομμάτι της – εἶναι ἀρκετὰ προφανὲς – διότι ἁπλὰ-δὲν-ὑπάρχει!»

  Τὸ μικρό, ποὺ πιστεύει, κουνάει τὸ κεφάλι του καὶ κλείνει τὰ μάτια: «Μερικὲς φορές, ὅταν εἴμαστε πολὺ ἥσυχα, τὴν ἀκούω νὰ τραγουδᾶ. Ἤ νὰ χαϊδεύει τὸν κόσμο μας. Νιώθω καὶ ἔχω τὴν αἴσθηση καὶ πιστεύω σταθερά, ὅτι ἡ γέννηση εἶναι ἕνα μεγάλο νέο ξεκίνημα!»