Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2022
2η έκθεση Χριστουγεννιάτικου παιδικού βιβλίου
Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2022
ζήτω η Ελλάδα!
Ξημερώνει η 28η Οκτωβρίου 2022,η καρδιά του 'Έλληνα χτυπά...,τα μάτια του δακρύζουν με μια λάμψη απόκοσμη, ηρωική,αντανακλούν τη δόξα της Ελλάδας,το κεφάλι σκυμμένο για να πάρει την ευχή των ηρώων της Πίνδου,να ευλογηθεί από τη Μεγαλόχαρη,να ζητήσει να γίνει και δική του Υπέρμαχος Στρατηγός!Ο Έλληνας ξέρει πως νικητής και δοξασμένος θάναι,όταν είναι:
- "ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΣΥΣΣΩΜΟΝ,
- ΜΝΗΜΟΝ ΤΩΝ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΝ ΤΟΥ,
- ΕΙΣ ΤΑΣ ΕΠΑΛΞΕΙΣ"
χρόνια πολλά στους Έλληνες!
χρόνια πολλά Ελλάδα!
Μελιτίνη
Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2022
επιλέγει τους ανθρώπους
Βγήκε από τη λίμνη ο Χριστός και συνάντησε δαιμονισμένο από την πόλη των Γαδαρηνών.Έξω από την πόλη ήταν, μόνος, γυμνός, κυριευμένος από λεγεώνα δαιμονίων, ανίκανος να ελέγχει τον εαυτό του. Μαζί με τους νεκρούς, ζωντανός-νεκρός κι αυτός.Ο Χριστός τον λυπήθηκε και έδιωξε την λεγεώνα. Ηρέμησε ο άνθρωπος, ντύθηκε και σωφρονισμένος κάθισε ήσυχος στα πόδια του Χριστού.Τα βάσανά του τελείωσαν. Είναι πλέον κυρίαρχος εκείνος στον εαυτό του κι επιλέγει την παρουσία του Χριστού, αρκεί να είναι στα πόδια Του και να Τον ακούει. Επιλέγει την κοινωνία των ανθρώπων!Θέλει να είναι πάντα κοντά στον Ευεργέτη του. Παρακαλεί να μείνει κοντά Του. Ο Χριστός όμως του δίνει άλλα εντολή με υψηλή αποστολή. "Πήγαινε στο σπίτι σου και να λες σε όλους την ιστορία σου. Όλα όσα σου έκανε ο Θεός."Η ευγνωμοσύνη του θεραπευμένου πλέον δαιμονισμένου γίνεται υπακοή και ανεβαίνει στον δρόμο της ιεραποστολής!Βλέπουμε μπροστά μας τον άνθρωπο χωρίς Θεό και με Θεό και είναι συγκλονιστικό!
ο άνθρωπος με δαιμόνια είναι
- μόνος
- μακριά από τους ανθρώπους
- γυμνός
- ταλαιπωρημένος
- άγριος
ο άνθρωπος με τον Χριστό -χωρίς δαιμόνια- είναι
- μαζί με τους ανθρώπους
- μέσα στην κοινωνία
- ντυμένος
- σωφρονισμένος
- ευγνώμων
- άγιος
- ιεραπόστολος
καλή αυριανή Κυριακή
Μελιτίνη
Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2022
μελέτη φωτογραφίας
Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2022
Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2022
Καλημέρα
Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2022
αφού το λες, θα το κάνω
Κυριακή Α΄ του Ευαγγελιστή Λουκά σήμερα.Διαβάζουμε στο πρώτο κεφάλαιο του Έλληνα γιατρού για την κλήση των πρώτων μαθητών από τον Χριστό εκεί στην ακρολιμνιά.Διαβάστε το (Λουκά ε' 1-11) έχει πολλά και σπουδαία σημεία για να μείνει κανείς και να θαυμάσει, να συγκλονιστεί.Όπως και ο Πέτρος ο ψαράς που είδε το θαύμα και από συγκλονισμό, διώχνει τον Χριστό από την βάρκα του. "Είμαι αμαρτωλός άνθρωπος, δεν αξίζω την παρουσία Σου". Η καθαρή ψυχή του δεν άντεχε να σηκώνει η βάρκα τον Διδάσκαλο του πλήθους αλλά και ποιητή του θαύματος της αλιείας.Η υπακοή του Πέτρου είναι παραδειγματική. Δεν ακούει την λογική, ούτε επικαλείται την εμπειρία.Δεν ξέρω τι να πρωτοθαυμάσω την υπακοή του να ξαναρίξει τα δίχτυα μέσα στη μέρα ή το ό,τι άφησε τη βάρκα, που βούλιαζε σχεδόν από τα ψάρια, και ακολούθησε τον Χριστό!Υπακοή, "αφού μου το λες θα το κάνω. Τέλος."Ακολουθεί τον Χριστό ελεύθερος από κάθε δέσμευση της δουλειάς του. Δεν κρατάει τίποτα ούτε ένα ψάρι.Ακολουθεί Αυτόν που σαγηνεύει τα ψάρια της λίμνης αλλά κυρίως τις ψυχές των ανθρώπων!
Ακολουθεί ο Πέτρος ο μαθητής και Απόστολος!Μελιτίνη
Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2022
κι ο στεναγμός μου
Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2022
μια εικόνα, πολλή δύναμη
Παρασκευή 26 Αυγούστου 2022
μια ευκαιρία μετάνοιας
Παρασκευή 19 Αυγούστου 2022
ψαράδες και γλάροι
Πέμπτη 18 Αυγούστου 2022
κυνήγι ομορφιάς
Κάποτε έψαχνες την ομορφιά στα χρώματα, στην εικόνακάποια στιγμή απογοητεύτηκες αλλά δεν σταμάτησες το ψάξιμο,πέρασε ο καιρός κουράστηκες στο ψάξιμο,κι όταν σταμάτησες να ψάχνεις, είδες...!Είδες την ομορφιά στην αγάπη, στη θυσία, στην προσφορά!Έκλεισες τα μάτια και είδες την ομορφιά της ψυχής σου!Η ομορφιά είναι μέσα σου, τώρα το ξέρεις!
Μελιτίνη
Τρίτη 26 Ιουλίου 2022
και να χαίρονται
Δευτέρα 25 Ιουλίου 2022
συνεχίζουμε να υπάρχουμε
Τρίτη 21 Ιουνίου 2022
αγάπης ευχές
Τετάρτη 15 Ιουνίου 2022
περιμένοντας το θαύμα
Τρίτη 14 Ιουνίου 2022
πολύτιμο όσο η ζωή
σήμερα 14 Ιούνη παγκόσμια μέρα εθελοντή αιμοδότη
Η σκέψη μου πηγαίνει στον Πρώτο Μεγάλο Αιμοδότη τον Εσταυρωμένο Κύριό μας Ιησού Χριστό. Ρέει το αίμα Του για να θεοποιηθούμε εμείς, θυσιάζεται Εκείνος για να λυτρωθούμε από τις αμαρτίες μας, Πεθαίνει επάνω στον Σταυρό για να αναστηθούμε μαζί Του! Χαιρετώ το μυστήριο της αγάπης Του για τον άνθρωπο!
παγκόσμια μέρα εθελοντή αιμοδότη
Η σκέψη μου πηγαίνει στον άνθρωπο που πάσχει κι έχει ανάγκη από αίμα...
Η σκέψη μου πάει στον άνθρωπο που μπορεί να δώσει λίγο χρόνο και λίγο αίμα για την αγάπη...
Αν έδινα αυτό που έχω, αν έδινες αυτό που έχεις, αν όλοι το κάναμε αυτό, ε... τότε όλοι θα είχαμε τα πάντα, όλοι θα είχαμε αγάπη!
Μελιτίνη
Δευτέρα 13 Ιουνίου 2022
Βασιλεύ Ουράνιε
Τρίτη 7 Ιουνίου 2022
Η αγάπη της μάνας ενεργεί και από τον παράδεισο
Η αγάπη της μάνας ενεργεί και από τον παράδεισο
π. Δημητρίου Ντούντκο
Μου το διηγήθηκε μια γυναίκα με πανεπιστημιακή μόρφωση: Στις δώδεκα τα μεσάνυχτα, χτύπησαν την πόρτα στην Εκκλησία. Ήταν μια γριούλα. Και ζητούσε παπά, να πάει να κοινωνήσει έναν άρρωστο.
Ο παπάς ετοιμάστηκε και βγήκε αμέσως μαζί της. Πλησιάζουν σε ένα φτωχό σπιτάκι, τύπου παράγκας.
Η γριούλα ανοίγει την πόρτα και μπάζει τον ιερέα σε ένα δωμάτιο.
Και να ξαφνικά ο παπάς ευρίσκεται εκεί μόνος με τον άρρωστο.
Ο άρρωστος του δείχνει με χειρονομίες την πόρτα και σκούζει.
– Φύγε από εδώ! Ποιος σε κάλεσε; Εγώ είμαι άθεος. Και άθεος θα πεθάνω.
Ο παπάς τα έχασε.
– Μα δεν ήλθα από μόνος μου! Με κάλεσε η γριά!
– Ποια γριά; Εγώ δεν ξέρω καμιά γριά!
Ο παπάς, καθώς στέκει απέναντί του, βλέπει επάνω από το κεφάλι του αρρώστου, μια φωτογραφία με την γυναίκα πού τον κάλεσε.
Του λέει, ενώ του δείχνει το πορτραίτο.
– Να αυτή!
– Ποια αυτή, ξέρεις, τί λες, παπά; Αυτή είναι η μάνα μου. Και έχει πεθάνει χρόνια τώρα!
Για μια στιγμή πάγωσαν και οι δύο. Αισθάνθηκαν δέος. Ο άρρωστος άρχισε να κλαίει. Και αφού έκλαψε, ζήτησε να εξομολογηθεί. Και μετά, κοινώνησε.
Η μητέρα του είχε φροντίσει από τον ουρανό, να του δείξει τον δρόμο της σωτηρίας.
Από το βιβλίο του Δημητρίου Ντούτκο, ιερέως, (Dudko Demetrius Fr.), Στὸ σταυροδρόμι – Χριστός, Μόσχα 1994
κατασκήνωση 2022
Δευτέρα 6 Ιουνίου 2022
που πάνε τα ρολόγια όταν πεθάνουν
Στη χώρα των ρολογιών πάντα έχει φασαρία. Αλλού κατασκευάζουν τους δείκτες αλλού τα γρανάζια, αλλού βγάζουν διαμάντια... Όλοι είναι πολύ απασχολημένοι. Που και που ακούγεται επιφώνημα επιτυχίας. Χαίρονται γιατί ένα ακόμη ρολόι μπήκε σε λειτουργία!
Ακούγεται και κάποια άλλη φασαρία από τον παράδεισο των ρολογιών. Είναι πιο πολύ η φασαρία της σιωπής. Εκεί πάνε τα ρολόγια που έζησαν, δούλεψαν με αυταπάρνηση κυνηγώντας τον χρόνο. Δεν ακούγεται τίποτα άλλο παρά ο ήχος που κάνει το χαλασμένο ρολόι για να πάρει μια θέση στον παράδεισο των ρολογιών.
Ρολόγια όμορφα, άσχημα, ακριβά ή φθηνά, ακριβείας όλα, είναι σε μια διάταξη. Μόνο αν φοράς ειδικά ακουστικά μπορείς να τα ακούσεις να μιλάνε. Μιλάνε ασταμάτητα, δεν υπάρχει χρόνος εκεί. Καθένα λέει την ιστορία του. Βάλτε τα ακουστικά σας κι ελάτε μαζί μου να ακούσουμε εκείνο εκεί το μαύρο ρολόι.
"Ήμουν ανάμεσα στα ακριβά ρολόγια στη βιτρίνα ενός ρολογάδικου στην πλατεία της μικρής πόλης. Ένας πατέρας μπήκε και ζήτησε ρολόι για να κάνει δώρο στη γυναίκα του. Έδωσε με ευχαρίστηση τα χρήματα και πήρε ένα πανέμορφο κουτάκι που έβαλε στην τσέπη του. Εκεί μέσα ήμουν εγώ.
Η γυναίκα χάρηκε μόλις με είδε. Έτσι, βρέθηκα στο καθαρό μυρωδάτο χεράκι της. Ε ρε βόλτες που έχουμε να πάμε, σκέφτηκα κι ήμουν πολύ ευτυχισμένο.
Το βράδυ με άφησε στο κομοδίνο αφού καληνύχτισε και φίλησε και τα τέσσερα παιδάκια της. Βράδυ είναι, σκέφτηκα και περίμενα το πρωί. Την άλλη μέρα ξύπνησε φόρεσε το καινούργιο της ρολόι, χάρηκα εγώ, θα πάω βόλτα... Με άφησε στο ράφι της κουζίνας για να ετοιμάσει το πρωινό όλων. Βιαστική πίνοντας μια γουλιά καφέ με ξέχασε όταν έφευγε για τη δουλειά της. Γύρισε το μεσημέρι μα ούτε που με αναζήτησε. Έστρωσε τραπέζι, φάγανε, έπλυνε πιάτα, με πήρε στα χέρια της μόνο για να παρακολουθεί το διάβασμα των παιδιών. Αυτή είναι η δική μου ώρα σκέφτηκα, αλλά εκείνη με άφησε στο τραπεζάκι του χολ και πήγε στην πεθερά της που έμενε μακριά για να τη βοηθήσει. Μου έριξε μια ματιά όταν γύρισε κι έτρεξε στην κουζίνα για το βραδινό.
Με τον ίδιο ή παρόμοιο τρόπο πέρασαν οι μέρες, τα χρόνια μέχρι που έφυγαν τα παιδιά από το σπίτι. Εγώ ήμουν όλα αυτά τα χρόνια ανάμεσα στην κουζίνα, το κομοδίνο και το χολ. Κι εκεί που ένιωθα πως δεν είχα καμιά ελπίδα, με πήρε με τρυφερότητα από το κομοδίνο της με έβαλε στο χέρι της και μείναμε μαζί. Εγώ να κυνηγάω τον χρόνο για να είμαι ακριβές ρολόι κι εκείνη να κοιτάζει την ώρα με προσμονή, περιμένοντας τα εγγόνια της να την επισκεφτούν...!
Μου φαινόταν πως το βλέμμα της μιλούσε, έλεγε την προσδοκία, την αναμονή, την ευτυχία!"
Μελιτίνη