κολυμπάω στο χρυσάφι

Κολυμπάω στο χρυσάφι

"Κολυμπάει στο χρυσάφι"

                Μια φράση που κυριολεκτικά τη ζω καθημερινά όλες αυτές τις μέρες του καλοκαιριού. Όχι βέβαια επειδή έχω τουριστική επιχείρηση. Ούτε γιατί κέρδισα το λαχείο ή το στοίχημα.Αλλά είναι μια πραγματικότητα που όλοι όσοι είμαστε δίπλα στη θάλασσα βιώνουμε συνέχεια.

                 Κολυμπάμε στη θάλασσα κι αυτή είναι γεμάτη χρυσάφι. Ένα χρυσάφι που καθώς παίζει ο ήλιος με τη θάλασσα μας το χαρίζει. Η ομορφιά του είναι τόσο υπέροχη που με ξεπερνάει. Με ξετρελαίνει να κολυμπάω μέσα στα πετράδια αυτά που απλόχερα ο ήλιος ρίχνει στη θάλασσα. Με γεμίζει όλη αυτή η παρουσία στην αγκαλιά της θάλασσας.

                  Το χρυσάφι αυτό χαρίζεται απλόχερα σε όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους. Το χαιρόμαστε κάθε μέρα. Χωρίς φόβους να το χάσουμε ή να μας το κλέψουν. Δεν έχει ανάγκη να ασφαλιστεί. Θαρρώ, μάλιστα, πως όσο το χαίρεσαι τόσο περισσότερο γίνεται. Όλοι μπορούμε να το έχουμε. Ένα χρυσάφι δημοκρατικό. Μας μιλάει, μας θυμίζει, μας μαθαίνει αλήθειες. Μας διδάσκει την Αλήθεια. Πως;

Ας στήσουμε αυτί για να ακούσουμε.

      -       Είμαι εφήμερο. Κρατάω όσο κρατά η αντανάκλαση του ήλιου στον κυματισμό της θάλασσας, λέει ταπεινά το χρυσάφι.
-       Όσο και το χρυσάφι στα θησαυροφυλάκια!  Αν κι εκείνο μπορεί κάποτε να είναι πιο εφήμερο από σένα, λένε οι άνθρωποι.
-       Ακριβώς. Υπάρχω όσο υπάρχει ο ήλιος και το κύμα.
-       Είσαι όμως, όλη μέρα, κάθε μέρα, θαυμάζουν οι άνθρωποι!
-       Είμαι όλη μέρα αλλά φεύγω με τη δύση του ήλιου. Θα ξανάρθω αύριο. Το υπόσχομαι.
-       Σε εμπιστευόμαστε χρυσάφι της θάλασσας. Σε περιμένουμε.
-       Να με εμπιστεύεστε, αλλά μάθετε από μένα το τιποτένιο «χρυσάφι» της θάλασσας, να έχετε εμπιστοσύνη στο Θεό. Ακολουθώ τις δικές Του προσταγές. Αν είσαστε πεπεισμένοι ότι και αύριο ο ήλιος θα ξαναβγεί και να θα ξαναγεμίσει χρυσάφια τη θάλασσα, ε τότε να είσαστε σίγουροι ότι ο Θεός μας, ο Θεός της αγάπης θα μας φροντίσει όλους και μένα την αντανάκλαση και εσάς τους ανθρώπους και αύριο όπως και σήμερα, όπως και χθες.
-       Έχουμε ανάγκη την εμπιστοσύνη στην Πρόνοια του Θεού. Αν στέλνει εσένα για να διασκεδάσουμε όσο κολυμπάμε, ή όσο χαζεύουμε στη γαλάζια θάλασσα, τότε πιστεύουμε πως μας φροντίζει στη ζωή μας.
-       Εσάς άνθρωποι που έχετε αθάνατη ζωή και είστε πλασμένοι για την αιωνιότητα, σας αγάπησε τόσο πολύ που έστειλε τον μονογενή Υιό Του να σταυρωθεί για σας.
-       Αχ, πώς να σας πούμε; Λαμπυρισμοί της θάλασσας, αντανακλάσεις των επιστημόνων, χαρά των κολυμβητών, ανάπαυλα των ψαράδων, όπως κι αν σας πούμε, χρυσάφι των λογοτεχνών, σε νιώθουμε τόσο οικείο, τόσο δικό μας.
-       Άνθρωποι, δεν ανήκω σε κανέναν ιδιαίτερα, αλλά σε όλους σας. Μάθετε από μένα να μοιράζεστε με τους άλλους. Μιλήστε για μένα. Χαρείτε με όσο θέλετε. Είμαι τόσο δικό σου άνθρωπε, όσο και δικό σας άνθρωποι.

              Η αδελφή μου έλεγε από τότε, που ήταν μικρή, και το λέει συχνά τώρα στα παιδιά της: «Όταν βλέπω την απεραντοσύνη της θάλασσας, τη γαλάζια ομορφιά της, νιώθω δέος μπροστά στο μεγαλείο και είναι, σα να βλέπω γραμμένη παντού τη λέξη ΘΕΟΣ. Θεός Δημιουργός που έκανε τα πάντα καλά λίαν. Και τότε Τον δοξάζω».

         Η σκέψη της μαζί με το χρυσάφι της θάλασσας μας παροτρύνουν κι εμάς να δοξολογήσουμε τον Πλάτη μας, τον Πατέρα μας Δημιουργό.

Μελιτίνη