Τους θαυμάζω...!

αληθινή ιστορία

    Είναι μια φιλική οικογένεια. Τους γνώρισα όταν αγόρασαν διαμέρισμα στον πέμπτο όροφο και μετακόμισαν στην πολυκατοικία μας. Η μαμά, ο μπαμπάς, ο γιος και η κόρη. Όταν ήρθαν είχαν μόνο τον γιο. Μόνοι τους στην πρωτεύουσα. Χωρίς συγγενείς. Είχαν αποκτήσει φίλους μόνο από την δουλειά. 

    Τους θαύμαζα, που μεγάλωναν μόνοι το παιδί τους, με αντίθετες βάρδιες, για να είναι κάποιος μαζί του, ήταν δεν ήταν ενάμισυ χρονών τότε! Γεννήθηκε και η κόρη με πολλές δυσκολίες για την μητέρα αλλά πολλή αγάπη και συμπαράσταση από τον πατέρα και τον μικρούλη -εξάχρονο-γιο.

    Τους θαύμαζα, που και οι δυο είχαν επωμιστεί όλες τις δουλειές είτε του σπιτιού, είτε τις εξωτερικές! Όποιος ευκαιρούσε διαικπερέωνε τις εργασίες της μέρας. 

    Τους θαύμαζα, κι όταν έκαναν κι άλλες σπουδές ανώτερες και άλλες σπουδές άλλης ειδικότητας, παράλληλα με τη δουλειά και την ανατροφή των παιδιών!

    Τους θαυμάζω και τώρα, που δουλεύουν όλοι μαζί σε μια οικογενειακή επιχείρηση! Από τότε που γύρισαν από τις σπουδές τους τα παιδιά, οι γονείς βοήθησαν και έστησαν την επιχείρηση. Κι έτσι η αργία που είναι μητέρα πάσης κακίας δεν μπόρεσε να πειράξει τα παιδιά τους.

    Τους θαυμάζω, που ευλαβούνται τον Θεό, προσφέρουν απλόχερα σε όποιον έχει ανάγκη!

    Θαυμάζω την καλοσύνη, την εργατικότητά τους! 

    Θαυμάζω την αγάπη τους!

    Θαυμάζω κι εύχομαι για την οικογένεια του πέμπτου ορόφου!

Μελιτίνη

 

αστερό-σκονη

Μια φορά και πολλούς καιρούς οι άνθρωποι έχασαν το γέλιο, την χαρά τους. Έγιναν σκυθρωποί και αγέλαστοι. Η μικρή Μαρίνα ήταν ένα χαρούμενο κοριτσάκι. Έπαιζε στην αυλή του σχολείου με τα άλλα παιδάκια με όλη της την καρδιά. Μέχρι που όλα τους ένιωσαν μια παγωμάρα ξαφνικά από την συμπεριφορά των μεγάλων. 

Η Μαρίνα είχε ακούσει στο παραμύθι, που διάβαζε η μαμά της πριν κοιμηθεί, πως μια νεράιδα έριξε αστερόσκονη και έκανε όλους τους ανθρώπους ευτυχισμένους. Άρχισε λοιπόν να σκέφτεται, που θα βρει αστερόσκονη. Το μυαλουδάκι της κουράστηκε πολύ και τελικά το βρήκε! Θα μάζευε αστέρια από τον ουρανό, θα τα χτυπούσε στο γουδί με το γουδοχέρι, όπως κάνει η μαμά της όταν στουμπίζει τα καρύδια. Τότε, θα έφτιαχνε σκόνη από αστέρι δηλαδή αστερό-σκονη!

Ενθουσιασμένη με την σκέψη της, περίμενε να έρθει το βράδυ. Πήγε στην αποθήκη να πάρει την μεγάλη σκάλα του παππού. Ήταν αρκετά βαριά, αλλά ο σκοπός τόσο σπουδαίος, γι αυτό και δεν την ένοιαζε, που πονούσαν τα μικρά χεράκια της. Την έσυρε έξω από την αποθήκη, πήρε κι έναν μεγάλο άδειο κουβά για να βάζει μέσα τα αστέρια. Στερέωσε την σκάλα κι άρχισε να ανεβαίνει, να ανεβαίνει... για να φτάσει στον Ουρανό και να μαζέψει αστέρια!

Ο σκύλος τους την είδε από μακριά κι άρχισε να γαβγίζει... Τον άκουσαν από το σπίτι βλέπουν έξω και τι να δουν...

(συνεχίζεται)

άλλο θέλω άλλο λέω

 

- θέλεις υγιής γενέσθαι;

- άνθρωπον ουκ έχω

"Μόνος κι έρημος, αφημένος στο δράμα μου,

δεν έχω άνθρωπο κοντά μου,

να με βοηθήσει, να με νοιαστεί"

Ο παράλυτος λέει την αλήθεια του

αλλά όχι την επιθυμία του!

Μελιτίνη

άλλοι κρυφτό κι άλλοι κυνηγητό

Τα σύννεφα κι ο ήλιος παίζουν κρυφτό

τις μαγιάτικες μέρες και νύχτες

κι εγώ με την ελπίδα παίζω κυνηγητό!

Χριστός Ανέστη!

Μελιτίνη