αληθινή ιστορία
Είναι μια φιλική οικογένεια. Τους γνώρισα όταν αγόρασαν διαμέρισμα στον πέμπτο όροφο και μετακόμισαν στην πολυκατοικία μας. Η μαμά, ο μπαμπάς, ο γιος και η κόρη. Όταν ήρθαν είχαν μόνο τον γιο. Μόνοι τους στην πρωτεύουσα. Χωρίς συγγενείς. Είχαν αποκτήσει φίλους μόνο από την δουλειά.
Τους θαύμαζα, που μεγάλωναν μόνοι το παιδί τους, με αντίθετες βάρδιες, για να είναι κάποιος μαζί του, ήταν δεν ήταν ενάμισυ χρονών τότε! Γεννήθηκε και η κόρη με πολλές δυσκολίες για την μητέρα αλλά πολλή αγάπη και συμπαράσταση από τον πατέρα και τον μικρούλη -εξάχρονο-γιο.
Τους θαύμαζα, που και οι δυο είχαν επωμιστεί όλες τις δουλειές είτε του σπιτιού, είτε τις εξωτερικές! Όποιος ευκαιρούσε διαικπερέωνε τις εργασίες της μέρας.
Τους θαύμαζα, κι όταν έκαναν κι άλλες σπουδές ανώτερες και άλλες σπουδές άλλης ειδικότητας, παράλληλα με τη δουλειά και την ανατροφή των παιδιών!
Τους θαυμάζω και τώρα, που δουλεύουν όλοι μαζί σε μια οικογενειακή επιχείρηση! Από τότε που γύρισαν από τις σπουδές τους τα παιδιά, οι γονείς βοήθησαν και έστησαν την επιχείρηση. Κι έτσι η αργία που είναι μητέρα πάσης κακίας δεν μπόρεσε να πειράξει τα παιδιά τους.
Τους θαυμάζω, που ευλαβούνται τον Θεό, προσφέρουν απλόχερα σε όποιον έχει ανάγκη!
Θαυμάζω την καλοσύνη, την εργατικότητά τους!
Θαυμάζω την αγάπη τους!
Θαυμάζω κι εύχομαι για την οικογένεια του πέμπτου ορόφου!
Μελιτίνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου