αγάπης ευχές

Σου στέλνω την αγάπη μου

μέσα στο μπουκέτο της ευγνωμοσύνης μου!

Εύχομαι να είσαι καλά πάντα

μέσα σε χρώματα και αρώματα ευτυχίας!

Κι αν το φθινόπωρο ρίξει τα φύλλα,

εσύ κράτα μέσα σου ζωντανή την Άνοιξη

κι άσε τα φύλλα να φύγουν...

Μελιτίνη

περιμένοντας το θαύμα

Η υπομονή είναι έργο αναμονής.

Όταν είναι μια διαδικασία ελεύθερης αναμονής

με απόλυτη πίστη και εμπιστοσύνη στον Θεό,

τότε ακόμη και η ίδια η υπομονή είναι θαύμα!

Ίσως μεγαλύτερο κι από αυτό που περιμένεις...

Μελιτίνη

 

πολύτιμο όσο η ζωή

 

σήμερα 14 Ιούνη παγκόσμια μέρα εθελοντή αιμοδότη 

Η σκέψη μου πηγαίνει στον Πρώτο Μεγάλο Αιμοδότη τον Εσταυρωμένο Κύριό μας Ιησού Χριστό. Ρέει το αίμα Του για να θεοποιηθούμε εμείς, θυσιάζεται Εκείνος για να λυτρωθούμε από τις αμαρτίες μας, Πεθαίνει επάνω στον Σταυρό για να αναστηθούμε μαζί Του! Χαιρετώ το μυστήριο της αγάπης Του για τον άνθρωπο!

 παγκόσμια μέρα εθελοντή αιμοδότη 

Η σκέψη μου πηγαίνει στον άνθρωπο που πάσχει κι έχει ανάγκη από αίμα...

Η σκέψη μου πάει στον άνθρωπο που μπορεί να δώσει λίγο χρόνο και λίγο αίμα για την αγάπη...

Αν έδινα αυτό που έχω, αν έδινες αυτό που έχεις, αν όλοι το κάναμε αυτό, ε... τότε όλοι θα είχαμε τα πάντα, όλοι θα είχαμε αγάπη!

Μελιτίνη

Βασιλεύ Ουράνιε

Βασιλεύ Ουράνιε, Παράκλητε...

Έλα όπως ο άνεμος ο δυνατός...

Έλα όπως η φωτιά που μοιράζεται...

Έλα και μείνε και καθάρισε 

και σώσε την ψυχή μου...!

Μελιτίνη

 

 

Η αγάπη της μάνας ενεργεί και από τον παράδεισο

 6 ΙΟΥΝΙΟΥ 2022 ΩΦΕΛΙΜΑ

π. Δημητρίου Ντούντκο

Μου το διηγήθηκε μια γυναίκα με πανεπιστημιακή μόρφωση:  Στις δώδεκα τα μεσάνυχτα, χτύπησαν την πόρτα στην Εκκλησία. Ήταν μια γριούλα. Και ζητούσε παπά, να πάει να κοινωνήσει έναν άρρωστο.

Ο παπάς ετοιμάστηκε και βγήκε αμέσως μαζί της. Πλησιάζουν σε ένα φτωχό σπιτάκι, τύπου παράγκας.

Η γριούλα ανοίγει την πόρτα και μπάζει τον ιερέα σε ένα δωμάτιο.

Και να ξαφνικά ο παπάς ευρίσκεται εκεί μόνος με τον άρρωστο.

Ο άρρωστος του δείχνει με χειρονομίες την πόρτα και σκούζει.

– Φύγε από εδώ! Ποιος σε κάλεσε; Εγώ είμαι άθεος. Και άθεος θα πεθάνω.

Ο παπάς τα έχασε.

– Μα δεν ήλθα από μόνος μου! Με κάλεσε η γριά!

– Ποια γριά; Εγώ δεν ξέρω καμιά γριά!

Ο παπάς, καθώς στέκει απέναντί του, βλέπει επάνω από το κεφάλι του αρρώστου, μια φωτογραφία με την γυναίκα πού τον κάλεσε.

Του λέει, ενώ του δείχνει το πορτραίτο.

– Να αυτή!

– Ποια αυτή, ξέρεις, τί λες, παπά; Αυτή είναι η μάνα μου. Και έχει πεθάνει χρόνια τώρα!

Για μια στιγμή πάγωσαν και οι δύο. Αισθάνθηκαν δέος. Ο άρρωστος άρχισε να κλαίει. Και αφού έκλαψε, ζήτησε να εξομολογηθεί. Και μετά, κοινώνησε.

Η μητέρα του είχε φροντίσει από τον ουρανό, να του δείξει τον δρόμο της σωτηρίας.

Από το βιβλίο του Δημητρίου Ντούτκο, ιερέως, (Dudko Demetrius Fr.), Στὸ σταυροδρόμι – Χριστός, Μόσχα 1994

κατασκήνωση 2022

Μπορείτε να πάρετε την δήλωση από εδώ και το ιατρικό δελτίο και αφού τις συμπληρώσετε να τις παραδώσετε στους Αρχηγούς.

που πάνε τα ρολόγια όταν πεθάνουν

 Στη χώρα των ρολογιών πάντα έχει φασαρία. Αλλού κατασκευάζουν τους δείκτες αλλού τα γρανάζια, αλλού βγάζουν διαμάντια... Όλοι είναι πολύ απασχολημένοι. Που και που ακούγεται επιφώνημα επιτυχίας. Χαίρονται γιατί ένα ακόμη ρολόι μπήκε σε λειτουργία!

Ακούγεται και κάποια άλλη φασαρία από τον παράδεισο των ρολογιών. Είναι πιο πολύ η φασαρία της σιωπής. Εκεί πάνε τα ρολόγια που έζησαν, δούλεψαν με αυταπάρνηση κυνηγώντας τον χρόνο. Δεν ακούγεται τίποτα άλλο παρά ο ήχος που κάνει το χαλασμένο ρολόι για να πάρει μια θέση στον παράδεισο των ρολογιών. 

Ρολόγια όμορφα, άσχημα, ακριβά ή φθηνά, ακριβείας όλα, είναι σε μια διάταξη. Μόνο αν φοράς ειδικά ακουστικά μπορείς να τα ακούσεις να μιλάνε. Μιλάνε ασταμάτητα, δεν υπάρχει χρόνος εκεί. Καθένα λέει την ιστορία του. Βάλτε τα ακουστικά σας κι ελάτε μαζί μου να ακούσουμε εκείνο εκεί το μαύρο ρολόι. 

"Ήμουν ανάμεσα στα ακριβά ρολόγια στη βιτρίνα ενός ρολογάδικου στην πλατεία της μικρής πόλης. Ένας πατέρας μπήκε και ζήτησε ρολόι για να κάνει δώρο στη γυναίκα του. Έδωσε με ευχαρίστηση τα χρήματα και πήρε ένα πανέμορφο κουτάκι που έβαλε στην τσέπη του. Εκεί μέσα ήμουν εγώ.

Η γυναίκα χάρηκε μόλις με είδε. Έτσι, βρέθηκα στο καθαρό μυρωδάτο χεράκι της. Ε ρε βόλτες που έχουμε να πάμε, σκέφτηκα κι ήμουν πολύ ευτυχισμένο.

Το βράδυ με άφησε στο κομοδίνο αφού καληνύχτισε και φίλησε και τα τέσσερα παιδάκια της. Βράδυ είναι, σκέφτηκα και περίμενα το πρωί. Την άλλη μέρα ξύπνησε φόρεσε το καινούργιο της ρολόι, χάρηκα εγώ, θα πάω βόλτα... Με άφησε στο ράφι της κουζίνας για να ετοιμάσει το πρωινό όλων. Βιαστική πίνοντας μια γουλιά καφέ με ξέχασε όταν έφευγε για τη δουλειά της. Γύρισε το μεσημέρι μα ούτε που με αναζήτησε. Έστρωσε τραπέζι, φάγανε, έπλυνε πιάτα, με πήρε στα χέρια της μόνο για να παρακολουθεί το διάβασμα των παιδιών. Αυτή είναι η δική μου ώρα σκέφτηκα, αλλά εκείνη με άφησε στο τραπεζάκι του χολ και πήγε στην πεθερά της που έμενε μακριά για να τη βοηθήσει. Μου έριξε μια ματιά όταν γύρισε κι έτρεξε στην κουζίνα για το βραδινό.   

Με τον ίδιο ή παρόμοιο τρόπο πέρασαν οι μέρες, τα χρόνια μέχρι που έφυγαν τα παιδιά από το σπίτι. Εγώ ήμουν όλα αυτά τα χρόνια ανάμεσα στην κουζίνα, το κομοδίνο και το χολ. Κι εκεί που ένιωθα πως δεν είχα καμιά ελπίδα, με πήρε με τρυφερότητα από το κομοδίνο της με έβαλε στο χέρι της και μείναμε μαζί. Εγώ να κυνηγάω τον χρόνο για να είμαι ακριβές ρολόι κι εκείνη να κοιτάζει την ώρα με προσμονή, περιμένοντας τα εγγόνια της να την επισκεφτούν...!

Μου φαινόταν πως το βλέμμα της μιλούσε, έλεγε την προσδοκία, την αναμονή, την ευτυχία!"

Μελιτίνη

με τα γράμματα που δίνουμε

Στο βιβλίο της ζωής μας ό,τι γράφεται, 

είναι γραμμένο με τα γράμματα που δίνουμε, 

με τις σκέψεις και τα έργα μας,

με την αγάπη μας!!!

Μελιτίνη