ο κλέφτης των Χριστουγέννων

 ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΕΣΤΙΑΣ ΟΡΕΣΤΙΑΔΑΣ

Ένα χριστουγεννιάτικο διήγημα 

για νέους

για όσους νιώθουν νέοι 

για όσους νιώθουν τους νέους 

και όχι μόνο... 

...τα υπόλοιπα μέσα στις 16 σελίδες του βιβλίου

τιμή 1€

θα το βρείτε στην Ορεστιάδα, 

στο βιβλιοπωλείο της Χριστιανικής Εστίας (Ευριπίδου 77)

απογεύματα Δευτέρας, Τετάρτης, Παρασκευής, Σαββάτου και Κυριακής 

γιορτή χριστουγεννιάτικη στη Χριστιανική Εστία

χριστουγεννιάτικη εκδήλωση

στις 11 Δεκεμβρίου 2016

ώρα 5.30 μ.μ.

χριστουγεννιάτικο bazaar

τηρείς τις υποσχέσεις σου;

υπόσχομαι...

υπόσχεση μιας προσφοράς...

καλημέρα μας
καλό Σαββατοκύριακο

υποσχέθηκα χθες να ανεβάσω μια ανάρτηση αλλά δεν τήρησα την υπόσχεσή μου.
έτσι αποφάσισα να μιλήσω λίγο για υποσχέσεις. πόσες φορές έχουμε υποσχεθεί διάφορα και ήμασταν ασυνεπείς. 
πονάει αυτή η διαπίστωση. κάποτε νευριάζουμε όταν οι άλλοι δεν τηρούν τις υποσχέσεις που μας έδωσαν. άλλοτε πάλι τα βάζουμε με το Θεό για τις υποσχέσεις Του που βλέπουμε να μην πραγματοποιούνται. 
τελικά μεγάλο θέμα αυτό των υποσχέσεων.
κάνοντας έναν σύντομο έλεγχο στον εαυτό μου διαπιστώνω πως:
πολλές φορές υποσχέθηκα σε φίλους και το ξέχασα ή αμέλησα αναβάλλοντας το μέχρι να φύγει από τη σκέψη μου. 
πολλές φορές υποσχέθηκα στον πνευματικό μου αλλά από αδυναμία και έλλειψη ισχυρής θέλησης δεν πραγματοποίησα τις υποσχέσεις.
πολλές πάμπολλες φορές αθέτησα υποσχέσεις που έδωσα στον εαυτό μου. όλα "από Δευτέρα" και αυτή η "Δευτέρα" ακόμη να φανεί.
εκεί όμως που καμιά δικαιολογία δεν μπορεί να σταθεί, η αδυναμία μένει όσο την κρατάω εγώ, ενώ η μνήμη είναι δυνατή είναι στις υποσχέσεις που δίνω στον Θεό.
κάθε φορά που αθετώ υποσχέσεις που έδωσα στον Θεό, στον Πατέρα μου, νιώθω ταραχή. ξαναβρίσκω την ειρήνη της ψυχής μου όταν ζητάω με μετάνοια το έλεός Του
μεγάλο θέμα οι υποσχέσεις. 
εσείς τι λέτε;
υπόσχομαι... να τα ξαναπούμε

Μελιτίνη

αγάπη προς τον πλησίον

Κυριακή του καλού σαμαρείτη σήμερα, καλημέρα σας
το θέμα είναι
ποιός είναι ο πλησίον;
ο ποιήσας το έλεος μετ'αυτού
και το πιο δύσκολο είναι να το μεταφράσουμε στη ζωή μας. τι θα πεί να κάνουμε έλεος,..
το της αγάπης ευαγγέλιο σήμερα...
σας έχω μια ιστορία  

σκόρπιες σκέψεις... φθινοπώρου

 σκόρπιες σκέψεις... φθινοπώρου

Είναι ανάγκη να γράψω. Κάθε στιγμή που περνάει και είμαι μακριά από χαρτί και μολύβι ή έναν κειμενογράφο, νιώθω πως είναι χαμένη.

Θέλω τόσα πολλά να σας πω. Το θέμα δεν είναι αν θα με ακούσετε. Το θέμα είναι να τα βάλω σε τάξη και να σας τα πω όπως ακριβώς είναι. Ας δοκιμάσω... 

Γνώρισα πολλούς ανθρώπους σε διάφορους χώρους. Με τον δικό του τρόπο ο καθένας ήταν πετυχημένος, αλλά οι ανθρώπινες σχέσεις συχνά τροφοδοτούνται από αντιθέσεις, αντιπαλότητες, διαφωνίες. Από μικρό παιδί είχα μια συνήθεια, δικαιολογούσα τους ανθρώπους, για ότι κι αν κάνανε άσχημο, κακό ή οδυνηρό. Έτσι είναι η φύση μου. Κι όσο το έκανα και όταν το κάνω ακόμη νιώθω καλά με μένα και με τους άλλους.

Μα ήρθαν κάποια χρόνια, δίσεκτα χρόνια θαρρείς, που το έχασα αυτό το προνόμιο. Τότε πόνεσε η ψυχή μου, ίσως επειδή παραβιάστηκε η φύση της ψυχής μου. Το να μην μπορείς να δικαιολογήσεις τους άλλους έχει συνήθως αποτέλεσμα να μην μπορείς να συγχωρήσεις, έμαθα σε μεγάλη πια ηλικία. Η μνησικακία είναι το πιο κουραστικό, το πιο οδυνηρό, το πιο βασανιστικό πάθος του ανθρώπου.

Πόθησα την αλήθεια και την ειλικρίνεια. Θαύμασα εκείνους που ανέλαβαν τις ευθύνες τους. Γοητεύτηκα από κείνους που ανέλαβαν και τις ευθύνες των άλλων. Προσπάθησα να τους μοιάσω.

Διαπίστωσα πως χρειάζονται κάποιες προϋποθέσεις για όλα τα παραπάνω. Προσπάθησα να τις αποκτήσω. Τότε κατάλαβα πως είναι κοπιαστικό κι επίπονο. Προσπάθησα να ξεπεράσω τον εαυτό μου. Μόνη μου δεν κατάφερα τίποτα. Ζήτησα βοήθεια. οι άνθρωποι δεν μπορούν να βοηθήσουν όσες γνώσεις κι αν έχουν, όσο κι αν το θέλουν. Η μόνη βοήθεια είναι αυτή που δίνει η Χάρη του Θεού.Μόνο με τη βοήθεια του Θεού ξεπερνάς όρια και ανεβαίνεις, ανεβαίνεις ψηλά κι όλο ψηλότερα...

Είμαι σήμερα στην παρέα σας για να μιλήσω. Αν διαβάζετε αυτή την παράγραφο σημαίνει πως κράτησα μέχρι τώρα την προσοχή σας. Το ενδιαφέρον σας για μένα και για όσα έχω να σας πω ίσως είναι αυτό που μου δίνει δύναμη να συνεχίσω. Η περιέργειά σας θα αρκούσε για να βρεθούμε και στην επόμενη ανάρτηση...

...καλό ξημέρωμα

Μελιτίνη 

εθνική γιορτή 28ης Οκτωβρίου

28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2016

Καλημέρα και ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σε όλους μας

σε όλους τους Έλληνες

στην όμορφη Ελλάδα μας

και σε κάθε άκρη της γης

Σήμερα είναι μέρα χαράς γιατί γιορτάζουμε την Σκέπη της Παναγιάς μας στους σκληρούς και ανέλπιδους αγώνες στα βουνά της Πίνδου και όχι μόνο.

Σήμερα γιορτάζει η Ελλάδα, 

Σήμερα γιορτάζει ο ηρωισμός

Σήμερα γιορτάζει η πατρίδα με τη γαλανόλευκη σημαία της. 

Σήμερα γιορτάζουν οι μαθητές και κάνουν παρελάσεις στέλνοντας το μήνυμά τους σε όλους τους ισχυρούς του κόσμου τούτου...

μήνυμα γεμάτο περηφάνια, τιμή, αξιοπρέπεια, παλμό, μνήμες, αγώνα, ελευθερία, 

με βλέμμα σταθερό να ατενίζει πιο πέρα και από τον ορίζοντα 

με φρόνημα γνήσια ελληνικό και ορθόδοξο

καλή εθνική γιορτή 

ΑΡΧΙΖΕΙ ΤΟ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ

καλημέρα μας
Σήμερα νιώθω ότι είναι η τελευταία μέρα του καλοκαιριού και των διακοπών επειδή η αυριανή μέρα σημαδεύει την εποχή.
Κυριακή του σπορέως αύριο.


μια Κυριακή που σύμφωνα με την παράδοση της εκκλησίας μας αρχίζουν αύριο τα Κατηχητικά.
Αρχίζουν τα Κατηχητικά για όλες τις ηλικίες.
Από αύριο Κυριακή και κάθε μέρα σχεδόν θα γίνονται Κατηχητικά, κύκλοι μελέτης Αγίας Γραφής και στη Χριστιανική Εστία Ορεστιάδας.

ΚΑΤΗΧΗΣΗ

μια λέξη που σημαίνει αυτό ακριβώς που είναι. 

 

Ποια είναι η έννοια της λέξης "Κατήχηση";

Η λέξη "Κατήχηση" σημαίνει διδασκαλία, προφορική. Και χρησιμοποιήθηκε η λέξη αυτή από παλαιά, από τα χρόνια των αγίων Αποστόλων, για να δηλώσει την στοιχειώδη διδασκαλία της χριστιανικής πίστης, που είναι αναγκαία για κάθε χριστιανό. Είναι δε πλασμένη η λέξη από εκείνο που συνέβη την Πεντηκοστή. Κατά την Πεντηκοστή ήρθε από πάνω, από τον ουρανό, προς τα κάτω ήχος, σαν ισχυρή βοή ανέμου και γέμισε όλο το σπίτι, όπου ήταν συγκετρωμένοι οι μαθητές. Από αυτές τις λέξεις "κάτω-ήχος", έγινε η λέξη "Κατήχηση".

Τι είναι Ορθόδοξη Κατήχηση;
Είναι η διδασκαλία της Εκκλησίας μας για την πίστη μας, που πρέπει όλοι οι χριστιανοί να τη μάθουμε, για να γίνουμε συνειδητοί χριστιανοί και να ευαρεστήσουμε τον Θεό.

κατηχητικό:

• για ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΝΕΟΥΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ

κάθε Σάββατο στις 8 μ.μ.

• για ΦΟΙΤΗΤΡΙΕΣ ΚΑΙ ΝΕΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ

κάθε Δευτέρα στις 7.30 μ.μ.

• για ΝΕΕΣ ΜΗΤΕΡΕΣ με παράλληλη φύλαξη των παιδιών

κάθε Παρασκευή 6.30 μ.μ.

Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2016 Έναρξη Κατηχητικών

ανακοινωση εκδρομης στην Αρτα κια τα Γιάννενα

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

ΤΡΙΗΜΕΡΗ ΕΚΔΡΟΜΗ
στην ΑΡΤΑ και τα ΓΙΑΝΝΕΝΑ
7-8-9 /10/2016

Οι μαθήτριες και οι μητέρες τους και όσες ακόμη κυρίες μέλη των φιλικών κύκλων, είστε καλεσμένες στην παραπάνω εκδρομή
Μια ευκαιρία για:

•  να προσκυνήσουμε την Αγία Θεοδώρα τη βασίλισσα της Άρτας και όχι μόνο
• να περιηγηθούμε στη λίμνη των Ιωαννίνων 
• να περάσουμε όμορφα ξένοιαστα και πνευματικά

ποσό συμμετοχής 50€ για τις μαθήτριες
                              90€ για τις κυρίες

 ΔΗΛΏΣΤΕ ΕΝΔΙΑΦΈΡΟΝ ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΉ 
στα παρακάτω τηλέφωνα
ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ ΜΕΛΠΟΜΕΝΗ  6944201585, 2552023239
ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ   6947123880, 2552027324

μέχρι σήμερα 30-9-2016 το βράδυ για τις κυρίες
μέχρι τη Δευτέρα 3-10-2016 το βράδυ για τα παιδιά

έξυπνοι και όχι κουτοί πια

Πως περίσσεψε η εξυπνάδα στον κόσμο…

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν η χώρα των έξυπνων που συνόρευε με τη χώρα των κουτών.Οι δυο αυτές χώρες έμοιαζαν πολύ μορφολογικά. Είχαν τα ίδια ποτάμια, μοιράζονταν τις ίδιες οροσειρές, έβγαιναν στην ίδια θάλασσα. Αλλά και οι κάτοικοί τους είχαν ομοιότητες. Στη χώρα των κουτών όλοι ήταν κουτοί, τα ίδια και στη χώρα των έξυπνων, ήταν όλοι έξυπνοι. Οι κουτοί από τότε που γεννιόταν ήξεραν πως είναι κουτοί. Οι έξυπνοι από την ώρα που γεννιόταν μάθαιναν ότι ήταν έξυπνοι.

Αν και θα περίμενε κανείς να μετακινούνται από τη μια στην άλλη γειτονική χώρα, τα σύνορα ήταν πολύ στεγανά και ο καθένας έμενε στη χώρα του. Γιατί όποιος πατούσε στη χώρα των κουτών γινόταν αμέσως κουτός κι όποιος πήγαινε στη χώρα των έξυπνων γινόταν έξυπνος, και κανένας έξυπνος μα ούτε και κουτός ήθελε να χάσει τη ταυτότητά του.

Ώσπου μια μέρα οι κουτοί ήθελαν να πάρουν μερίδιο από τη γη της χώρας των έξυπνων, χωρίς όμως να αλλάξουν και να γίνουν έξυπνοι. Δύσκολο εγχείρημα ήταν, αλλά το τόλμησαν. Και με την κουταμάρα τους, χωρίς να ρωτήσουν κανένα, έσκαβαν νέα σύνορα μέσα στη χώρα των έξυπνων. Ήθελαν να προλάβουν να οριοθετήσουν τα νέα σύνορα. Πίστεψαν πως αν κρυφά όπως δούλευαν, προλάβαιναν και έφτιαχναν νέα σύνορα, δε θα γίνονταν έξυπνοι.

Οι φύλακες στα σύνορα της χώρας των έξυπνων είδαν τις κινήσεις των κουτών και μήνυσαν στη χώρα πως έρχεται εχθρός. Είχαν δει μια ομάδα κουτών να καταπατούν τα σύνορα. Οι έξυπνοι ξεσηκώθηκαν και οργάνωσαν ένα έκτακτο συμβούλιο για την αντιμετώπιση του κινδύνου. Προγραμματίστηκαν συνέδρια για να αναπτυχθούν οι μέθοδοι αντιμετώπισης του κακού που βρήκε τη χώρα.

Πάρα πολλοί κινητοποιήθηκαν. Σχεδόν όλοι οι κάτοικοι της χώρας, που ήταν έξυπνοι, δραστηριοποιήθηκαν. Οι έξυπνοι με θετική σκέψη έβαλαν τις παραμέτρους στις συναρτήσεις, όρισαν τις καμπύλες και κάνοντας στατιστικές αναλύσεις των δεδομένων κατέληξαν ότι πρέπει να χρησιμοποιηθεί ένας περιγεγραμμένος κύκλος της περιοχής που προσβλήθηκε από τον εχθρό. Υπολόγισαν ένα ποσοστό επιτυχίας γύρω στα 55%.

Οι έξυπνοι με έντονη θεωρητική σκέψη υποστήριξαν πως πρέπει να γίνουν διασυνοριακές επιτροπές και να συγκληθούν διεθνή συμβούλια. Εκεί οι κουτοί εισβολείς να κληθούν, να αναπτύξουν τις σκέψεις και προθέσεις τους. Οι ίδιοι με την εξυπνάδα τους θα τους νικήσουν σε επίπεδο διάσκεψης. Υπολόγισαν ποσοστό επιτυχίας 55%.

Πως 

Οι έξυπνοι με συναίσθημα και κυρίαρχη την καρδιά και όχι μόνο τη λογική δεν μίλησαν. Άφησαν την καρδιά τους να τους οδηγήσει. Σηκώθηκαν λοιπόν και πήγαν στα σύνορα για να βρουν τους εχθρούς. Τους μίλησαν μέσα από την καρδιά τους.

• -       Αγαπητοί γείτονες, κάνετε λάθος. Η γη αυτή είναι δική μας. Οι παππούδες μας και οι παππούδες των παππούδων μας διαφέντευαν τούτη τη γη. Είναι η δική μας κληρονομιά. Είναι αυτό που θα δώσουμε στα παιδιά και στα εγγόνια μας.
• -       Όχι, κάνετε λάθος. Είναι δική μας αυτή η γη. Και είναι δική μας επειδή τη χρειαζόμαστε.
• -       Ε, λοιπόν αν είναι έτσι,γιατί να πάρετε μόνο αυτό το κομμάτι γης; Να πάρετε όλη τη χώρα μας, είπαν οι έξυπνοι. Ναι, σας τη δίνουμε, αλλά με αντάλλαγμα τη δική σας γη.

Το άκουσαν οι θεωρητικοί και τρόμαξαν. Τι κάνουν οι δικοί μας, θα χάσουμε τη χώρα μας. Το άκουσαν και οι θετικοί και αμέσως βρήκαν τις πιθανότητες που είχαν για να γλυτώσουν από την κουταμάρα. Δεν είναι μικρό πράγμα να χάνεις την εξυπνάδα σου και να το ξέρεις ότι είσαι πια κουτός. Αυτοί από τα αποτελέσματα τρόμαξαν ακόμη περισσότερο. Οι συναισθηματικοί συνέχισαν τις διαπραγματεύσεις με σιγουριά. Και οι κουτοί εισβολείς όλο απορία ρωτούσαν.

• -       Θέλετε να πάρετε τη χώρα μας;  Τη χώρα των κουτών;
• -       Μάλιστα, κι εσείς θα πάρετε τη δική μας χώρα τη χώρα των έξυπνων. Είπαν οι συναισθηματικοί έξυπνοι με αδιαφορία.

Οι κουτοί βλέποντας τη σοβαρότητά τους, πάγωσαν. Δεν ήξεραν πώς να σκεφτούν. Ξαφνικά ένιωσαν κρύο αέρα να φυσά. Να δώσουν τη χώρα τους; Πως το σκέφτηκαν; Μα πάλι φαινόταν δίκαιη η πρόταση των έξυπνων. Οι κουτοί άρχισαν να σκέφτονται. Κουτοί ήταν, δεν ήταν απάτριδες. Αγαπούσαν την πατρίδα τους.

• -       Να σας δώσουμε τη χώρα μας; Τη δική μας γη; Τον τόπο που γεννηθήκαμε; Το σπίτι που μεγαλώσαμε εμείς και οι δικοί μας; Τις αναμνήσεις μας, τα βιώματά μας; Ρώτησαν με αγωνία οι κουτοί.
• -       Μα μοιάζει τόσο πολύ η μία χώρα με την άλλη, επέμεναν οι έξυπνοι.
• -       Μοιάζει ναι, μα δεν είναι η ίδια απάντησαν οι κουτοί. Δεν έχει τη θάλασσα που κολυμπήσαμε, δεν έχει το δάσος που τραγουδήσαμε, δεν έχει το ποτάμι που μας κράτησε ξύπνιους τα βράδια παίρνοντας αποφάσεις για τη ζωή μας. Ε, όχι δεν είμαστε τόσο κουτοί!

Πράγματι οι κουτοί στην προοπτική, να χάσουν την πατρίδα τους, άλλαζαν. Δεν δέχτηκαν οι κουτοί την ανταλλαγή. Αλλά κατάλαβαν σε μια στιγμή πόσο σπουδαία είναι η πατρίδα. Και όχι μόνο για αυτούς αλλά και για όλους τους άλλους. Οι κουτοί έγιναν έξυπνοι σε μια στιγμή. Γιατί μεγαλύτερη εξυπνάδα είναι να αγαπάς την πατρίδα σου. Ο φόβος τελικά εκπληρώθηκε. Έγιναν έξυπνοι. Αλλά δεν τους ένοιαζε πια.

-       Όχι. Δεν θέλουμε τίποτα. Μας αρκούν αυτά που έχουμε να τα διαφεντεύουμε. Φτάνει να έχουμε τη χώρα μας, την πατρίδα μας, είπαν οι πρωην κουτοί στους έξυπνους.

Και τότε όλη η χώρα των κουτών έγινε κι αυτή χώρα έξυπνων.

Να πως διπλασιάστηκε η εξυπνάδα στον κόσμο.

Οι έξυπνοι με καρδιά είχαν ποσοστό επιτυχίας 200%.

Θα ήταν καλά, να ήταν τούτο αληθινό, αλλά αυτό, δεν το ξέρω ούτε κι εγώ.

Μελιτίνη

κολυμπάω στο χρυσάφι

Κολυμπάω στο χρυσάφι

"Κολυμπάει στο χρυσάφι"

                Μια φράση που κυριολεκτικά τη ζω καθημερινά όλες αυτές τις μέρες του καλοκαιριού. Όχι βέβαια επειδή έχω τουριστική επιχείρηση. Ούτε γιατί κέρδισα το λαχείο ή το στοίχημα.Αλλά είναι μια πραγματικότητα που όλοι όσοι είμαστε δίπλα στη θάλασσα βιώνουμε συνέχεια.

                 Κολυμπάμε στη θάλασσα κι αυτή είναι γεμάτη χρυσάφι. Ένα χρυσάφι που καθώς παίζει ο ήλιος με τη θάλασσα μας το χαρίζει. Η ομορφιά του είναι τόσο υπέροχη που με ξεπερνάει. Με ξετρελαίνει να κολυμπάω μέσα στα πετράδια αυτά που απλόχερα ο ήλιος ρίχνει στη θάλασσα. Με γεμίζει όλη αυτή η παρουσία στην αγκαλιά της θάλασσας.

                  Το χρυσάφι αυτό χαρίζεται απλόχερα σε όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους. Το χαιρόμαστε κάθε μέρα. Χωρίς φόβους να το χάσουμε ή να μας το κλέψουν. Δεν έχει ανάγκη να ασφαλιστεί. Θαρρώ, μάλιστα, πως όσο το χαίρεσαι τόσο περισσότερο γίνεται. Όλοι μπορούμε να το έχουμε. Ένα χρυσάφι δημοκρατικό. Μας μιλάει, μας θυμίζει, μας μαθαίνει αλήθειες. Μας διδάσκει την Αλήθεια. Πως;

Ας στήσουμε αυτί για να ακούσουμε.

      -       Είμαι εφήμερο. Κρατάω όσο κρατά η αντανάκλαση του ήλιου στον κυματισμό της θάλασσας, λέει ταπεινά το χρυσάφι.
-       Όσο και το χρυσάφι στα θησαυροφυλάκια!  Αν κι εκείνο μπορεί κάποτε να είναι πιο εφήμερο από σένα, λένε οι άνθρωποι.
-       Ακριβώς. Υπάρχω όσο υπάρχει ο ήλιος και το κύμα.
-       Είσαι όμως, όλη μέρα, κάθε μέρα, θαυμάζουν οι άνθρωποι!
-       Είμαι όλη μέρα αλλά φεύγω με τη δύση του ήλιου. Θα ξανάρθω αύριο. Το υπόσχομαι.
-       Σε εμπιστευόμαστε χρυσάφι της θάλασσας. Σε περιμένουμε.
-       Να με εμπιστεύεστε, αλλά μάθετε από μένα το τιποτένιο «χρυσάφι» της θάλασσας, να έχετε εμπιστοσύνη στο Θεό. Ακολουθώ τις δικές Του προσταγές. Αν είσαστε πεπεισμένοι ότι και αύριο ο ήλιος θα ξαναβγεί και να θα ξαναγεμίσει χρυσάφια τη θάλασσα, ε τότε να είσαστε σίγουροι ότι ο Θεός μας, ο Θεός της αγάπης θα μας φροντίσει όλους και μένα την αντανάκλαση και εσάς τους ανθρώπους και αύριο όπως και σήμερα, όπως και χθες.
-       Έχουμε ανάγκη την εμπιστοσύνη στην Πρόνοια του Θεού. Αν στέλνει εσένα για να διασκεδάσουμε όσο κολυμπάμε, ή όσο χαζεύουμε στη γαλάζια θάλασσα, τότε πιστεύουμε πως μας φροντίζει στη ζωή μας.
-       Εσάς άνθρωποι που έχετε αθάνατη ζωή και είστε πλασμένοι για την αιωνιότητα, σας αγάπησε τόσο πολύ που έστειλε τον μονογενή Υιό Του να σταυρωθεί για σας.
-       Αχ, πώς να σας πούμε; Λαμπυρισμοί της θάλασσας, αντανακλάσεις των επιστημόνων, χαρά των κολυμβητών, ανάπαυλα των ψαράδων, όπως κι αν σας πούμε, χρυσάφι των λογοτεχνών, σε νιώθουμε τόσο οικείο, τόσο δικό μας.
-       Άνθρωποι, δεν ανήκω σε κανέναν ιδιαίτερα, αλλά σε όλους σας. Μάθετε από μένα να μοιράζεστε με τους άλλους. Μιλήστε για μένα. Χαρείτε με όσο θέλετε. Είμαι τόσο δικό σου άνθρωπε, όσο και δικό σας άνθρωποι.

              Η αδελφή μου έλεγε από τότε, που ήταν μικρή, και το λέει συχνά τώρα στα παιδιά της: «Όταν βλέπω την απεραντοσύνη της θάλασσας, τη γαλάζια ομορφιά της, νιώθω δέος μπροστά στο μεγαλείο και είναι, σα να βλέπω γραμμένη παντού τη λέξη ΘΕΟΣ. Θεός Δημιουργός που έκανε τα πάντα καλά λίαν. Και τότε Τον δοξάζω».

         Η σκέψη της μαζί με το χρυσάφι της θάλασσας μας παροτρύνουν κι εμάς να δοξολογήσουμε τον Πλάτη μας, τον Πατέρα μας Δημιουργό.

Μελιτίνη 

χρωματιστά μπαλάκια ευτυχίας

Η γνωστή άγνωστη φοιτήτρια δεν μας ξεχνά. Σήμερα μας θυμίζει πόσους και πόσους λόγους έχουμε για να είμαστε χαρούμενοι ευτυχισμένοι. Τι κρίμα που κάποτε τα μικρά "κρύβουν" τα μεγάλα!

Αν δεν μπορείς να χαίρεσαι με κάτι μικρό, δεν πρόκειται ποτέ να νιώσεις κάτι μεγάλο

     Καλημέρα και καλησπέρα! Έχω τόσα πολλά να σου πω σήμερα! Μπορεί στο τέλος να γίνω κουραστική, αλλά τα μάζευα τόσο καιρό για να στα πω και τώρα θα σκάσω αν δεν το κάνω!   Χαίρομαι, ξέρεις γιατί; Γιατί για να σου πω ό,τι έχω έτοιμο για σήμερα, έκανα μια βουτιά σ’ εκείνο το μαγικό χώρο με τις αναμνήσεις μου!

Ξέρεις, πώς είναι όταν κάνεις τσουλήθρα στον παιδότοπο και προσγειώνεσαι σε ένα μεγάλο δωμάτιο από πολύχρωμες μπάλες; Που τσουλάς με τόσο ενθουσιασμό και συναντάς μπροστά σου και γύρω σου και πίσω σου και… κάτω σου ένα σωρό από μικρές και μεγάλες χρωματιστές μπαλίτσες; Ε, έτσι νιώθω κι εγώ. Σα να βουτάω μες στις πολύχρωμες αναμνήσεις μου και να μην ξέρω ποια να πρωτοχωρέσω στη μικρή παλάμη μου.
   Και χαίρομαι, ξέρεις για τι άλλο; Γιατί έχω τόσους λόγους να χαίρομαι!
Να στο πω αλλιώς: γιατί να μη χαίρομαι; Υπάρχουν τόσα μα τόσα μικρο-πράγματα που σε γεμίζουν! Θα ‘πρεπε τουλάχιστον. Μπορεί να μην είναι τόσα, είναι όμως όσα, είναι όσα χρειάζεσαι για να νιώθεις ευτυχισμένος! Σκέψου τα σαν μικρά χαπάκια ευτυχίας! Μικρά αλλά θαυματουργά.

     Κάτσε τι εννοείς ότι δεν τα καταλαβαίνεις; Νιώθεις πως δεν έχουν επίδραση πάνω σου; Μη μου πεις ότι δεν τα βλέπεις καν! Μα αυτό είναι το όλο θέμα. Να αναγνωρίζεις τα μικρά αλλά θαυματουργά. Να βρίσκεις μέσα στο καθετί, τη χαρά που σου προσφέρει. Είτε είσαι ο αποστολέας είτε ο παραλήπτης.    Ας σου πετάξω λίγα χρωματιστά μπαλάκια για να καταλάβεις τι εννοώ. Να χαίρεσαι με μικρά πράγματα. Να χαίρεσαι που σε ξύπνησε το φως το ήλιου και όχι ο θόρυβος της βροχής. Να χαίρεσαι που κάποιος σε θυμήθηκε και σου έστειλε γράμμα. Να χαίρεσαι που έπιασες κουβέντα με τον διανομέα, γιατί σου ευχήθηκε μια καλημέρα! Δεν την είχες κι από πριν! Να χαίρεσαι που έπλυνες εσύ τα πιάτα σήμερα, γιατί αποδέσμευσες τη μαμά και από αυτή τη δουλειά. Να χαίρεσαι που ξέρεις να σφυρίζεις. Που σε χαιρετάει κόσμος στο δρόμο. Που ο καθηγητής θυμάται τ’ όνομά σου.
    Βλέπεις, δε σου λέω να χαίρεσαι που έχεις την υγεία σου, που μπορείς και βλέπεις, που έχεις ρεύμα στο σπίτι, που ξέρεις να γράφεις. Όχι ότι αυτά δεν είναι σημαντικά. Ίσα ίσα, ίσως είναι και τα μείζονα. Απλά αν σου πετούσα τα συγκεκριμένα μπαλάκια, θα μου ‘λεγες ότι έχεις ξαναπαίξει μ’ αυτά και τα βαρέθηκες. Κι ότι θες άλλα μπαλάκια. Πιο παρδαλά και πιο γυαλιστερά.

     Ορίστε λοιπόν. Να χαίρεσαι φίλε μου, που ήσουν το πρώτο άτομο στο οποίο έτρεξε ο δικός σου φίλος μες στα χαράματα για να πει τον πόνο του. Γιατί αυτό δείχνει πόσο σημαντικός είσαι γι΄αυτόν. Να χαίρεσαι που πάντα περιμένεις τη φίλη σου να ανοίξει πρώτα την πόρτα για το σπίτι της, προτού πάρεις το δρόμο του γυρισμού, γιατί αυτό δείχνει πόσο τη νοιάζεσαι. Να χαίρεσαι που ο αδερφός σου ήταν ο πρώτος που σου ευχήθηκε χρόνια πολλά, έστω κι απ’ το τηλέφωνο, γιατί  σε σκεφτόταν πιο πολύ απ’ όσο νομίζεις. Να χαίρεσαι που οι γιαγιάδες στο δρόμο σε σταματούν για να σου πουν πόσο αγαπούσαν τη δική σου γιαγιά. Σκέψου πόσο περήφανος νιώθεις τότε. Να χαίρεσαι που τόσος κόσμος προσεύχεται για σένα. Να χαίρεσαι που ο μπαμπάς σου σου έδειξε πώς να αλλάζεις ταχύτητες στο αυτοκίνητο (ή και στη ζωή, γιατί όχι). Σκέψου και εκείνος τι άγχος θα είχε.

     Να χαίρεσαι που η αδερφή σου έγραψε το πρώτο της παραμύθι. Πού ξέρεις, μπορεί κάποτε να γίνεις ο πρωταγωνιστής της πολυδιαβασμένης ιστορίας της. Να χαίρεσαι που ενέπνευσες τον ξάδερφό σου να ασχοληθεί με ένα χόμπι που δεν ήξερε καν ότι είχε. Τη μέρα που θα καταξιωθεί σ’ αυτό, εκείνος τα δικά σου μάτια θα αναζητά ανάμεσα στο κοινό. Να χαίρεσαι που έχεις ανθρώπους στη ζωή σου, οι οποίοι όποτε τρυπώνουν στις σκέψεις σου, σου προκαλούν εκείνο το κρυφό, το αυθόρμητο, το πιο γλυκό σου χαμόγελο, από εκείνα που σκας όταν έχεις κάνει κάποια ζημιά.

      Αν με αφήσεις θα συνεχίσω ασταμάτητα να σου πετάω μπαλάκια. Είδες πόσα έχει; Και αυτά δεν ήταν τίποτα. Ήταν απλά ένα δείγμα. Είναι όμως όλα αυτά που θεωρούμε «μικρά πράγματα», τα οποία μας ανοίγουν την πόρτα για τα μεγάλα. Διότι αν δεν αναγνωρίζεις αυτά, πώς περιμένεις να δεις τα μεγάλα; Πώς θα ξαπλώσεις το βράδυ στο κρεβάτι σου, και θα πεις «σήμερα ήταν μία από τις καλύτερες μέρες», αν δεν μπορείς να βρεις τις μικρές χαρές αυτής της μέρας; Πώς περιμένεις να νιώσεις κάτι μεγάλο, αν δεν το έχτισες πάνω σε πολλά μικρά κομματάκια;    Αν το σκεφτείς προσεκτικότερα, όλα τα μεγάλα στηρίζονται σε πολλές μικρές βάσεις. Για παράδειγμα, θες να φτιάξεις ένα γλυκό. Για να γίνει πιο πετυχημένο, δε θα ρίξεις σ’ ένα μπολ 2-3 υλικά και θα περιμένεις να κάνουν θαύματα. Αν το φαντάζεσαι ξεχωριστό, σημαίνει ότι έχεις δώσει βάση σε κάθε στάδιό του και το απολαμβάνεις. Για αρχή, πρέπει να στρώσεις τη βάση, να φτιάξεις μετά την πρώτη γέμιση, να βάλεις μια επόμενη στρώση, να προσθέσεις τη δεύτερη γέμιση, να φροντίσεις να χτιστεί το τελείωμα, να ολοκληρώσεις με γαρνιτούρα και στόλισμα, και τέλος να το τελειοποιήσεις, μοιράζοντάς το και στους γύρω σου. Γιατί τι νόημα έχει να φτιάξεις ένα τέλειο γλυκό και να μην δοκιμάσει κανείς άλλος τη δημιουργία σου;      Κάπως έτσι θα βοηθούσε να χτίσεις και τη μέρα σου, το μήνα σου, τη ζωή σου. Να αφήνεις τον εαυτό σου να απολαμβάνει οτιδήποτε συμβαίνει στη διάρκεια της μέρας, και να του υπενθυμίζεις πως καθετί που συμβαίνει, έχει τη λειτουργία του. Και μόλις φτάσεις στο σημείο να γκρινιάζεις λιγότερο και να σιγοτραγουδάς περισσότερο, τότε θα με θυμηθείς, εμένα και τα αναρίθμητα μπαλάκια μου.

       Τότε για την ακρίβεια, είναι που συνειδητοποιείς την παρουσία του Θεού. Τότε που βλέπεις πως ήταν πάντα εκεί, απλά εσύ δεν είχες καθαρίσει το τζάμι με τους υαλοκαθαριστήρες. Τώρα όμως που το ‘κανες κι αυτό, δε σταματάς να χαμογελάς. Είσαι απλά ευγνώμων. Ευγνώμων που είσαι σε θέση πλέον να αναγνωρίζεις την απέραντη αγάπη του. Η οποία επίσης ξεκινάει απ’ τα μικρά και κορυφώνεται σε μεγάλα!

       Να σου πω και κάτι άλλο; Αν περπατάς στο δρόμο και έχεις την ανάγκη να σηκώσεις το κεφάλι σου και να δεις ουρανό, αν ψιθυρίζεις σε κάθε αφορμή «Σε ευχαριστώ τόσο πολύ Θεέ μου», αν σε ρωτάν πώς είσαι και το πρώτο που σκέφτεσαι να απαντήσεις είναι «είμαι ευτυχισμένος», είναι φυσιολογικό. Όχι, δεν είναι η ζάλη από τις πολλές ταξιδιάρες μπαλίτσες που σου πέταξα. Είναι…τα μεγάλα που λέγαμε. Είναι που θες απλά λίγη νεραϊδόσκονη και είσαι έτοιμος να πετάξεις…