έξυπνοι και όχι κουτοί πια

Πως περίσσεψε η εξυπνάδα στον κόσμο…

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν η χώρα των έξυπνων που συνόρευε με τη χώρα των κουτών.Οι δυο αυτές χώρες έμοιαζαν πολύ μορφολογικά. Είχαν τα ίδια ποτάμια, μοιράζονταν τις ίδιες οροσειρές, έβγαιναν στην ίδια θάλασσα. Αλλά και οι κάτοικοί τους είχαν ομοιότητες. Στη χώρα των κουτών όλοι ήταν κουτοί, τα ίδια και στη χώρα των έξυπνων, ήταν όλοι έξυπνοι. Οι κουτοί από τότε που γεννιόταν ήξεραν πως είναι κουτοί. Οι έξυπνοι από την ώρα που γεννιόταν μάθαιναν ότι ήταν έξυπνοι.

Αν και θα περίμενε κανείς να μετακινούνται από τη μια στην άλλη γειτονική χώρα, τα σύνορα ήταν πολύ στεγανά και ο καθένας έμενε στη χώρα του. Γιατί όποιος πατούσε στη χώρα των κουτών γινόταν αμέσως κουτός κι όποιος πήγαινε στη χώρα των έξυπνων γινόταν έξυπνος, και κανένας έξυπνος μα ούτε και κουτός ήθελε να χάσει τη ταυτότητά του.

Ώσπου μια μέρα οι κουτοί ήθελαν να πάρουν μερίδιο από τη γη της χώρας των έξυπνων, χωρίς όμως να αλλάξουν και να γίνουν έξυπνοι. Δύσκολο εγχείρημα ήταν, αλλά το τόλμησαν. Και με την κουταμάρα τους, χωρίς να ρωτήσουν κανένα, έσκαβαν νέα σύνορα μέσα στη χώρα των έξυπνων. Ήθελαν να προλάβουν να οριοθετήσουν τα νέα σύνορα. Πίστεψαν πως αν κρυφά όπως δούλευαν, προλάβαιναν και έφτιαχναν νέα σύνορα, δε θα γίνονταν έξυπνοι.

Οι φύλακες στα σύνορα της χώρας των έξυπνων είδαν τις κινήσεις των κουτών και μήνυσαν στη χώρα πως έρχεται εχθρός. Είχαν δει μια ομάδα κουτών να καταπατούν τα σύνορα. Οι έξυπνοι ξεσηκώθηκαν και οργάνωσαν ένα έκτακτο συμβούλιο για την αντιμετώπιση του κινδύνου. Προγραμματίστηκαν συνέδρια για να αναπτυχθούν οι μέθοδοι αντιμετώπισης του κακού που βρήκε τη χώρα.

Πάρα πολλοί κινητοποιήθηκαν. Σχεδόν όλοι οι κάτοικοι της χώρας, που ήταν έξυπνοι, δραστηριοποιήθηκαν. Οι έξυπνοι με θετική σκέψη έβαλαν τις παραμέτρους στις συναρτήσεις, όρισαν τις καμπύλες και κάνοντας στατιστικές αναλύσεις των δεδομένων κατέληξαν ότι πρέπει να χρησιμοποιηθεί ένας περιγεγραμμένος κύκλος της περιοχής που προσβλήθηκε από τον εχθρό. Υπολόγισαν ένα ποσοστό επιτυχίας γύρω στα 55%.

Οι έξυπνοι με έντονη θεωρητική σκέψη υποστήριξαν πως πρέπει να γίνουν διασυνοριακές επιτροπές και να συγκληθούν διεθνή συμβούλια. Εκεί οι κουτοί εισβολείς να κληθούν, να αναπτύξουν τις σκέψεις και προθέσεις τους. Οι ίδιοι με την εξυπνάδα τους θα τους νικήσουν σε επίπεδο διάσκεψης. Υπολόγισαν ποσοστό επιτυχίας 55%.

Πως 

Οι έξυπνοι με συναίσθημα και κυρίαρχη την καρδιά και όχι μόνο τη λογική δεν μίλησαν. Άφησαν την καρδιά τους να τους οδηγήσει. Σηκώθηκαν λοιπόν και πήγαν στα σύνορα για να βρουν τους εχθρούς. Τους μίλησαν μέσα από την καρδιά τους.

• -       Αγαπητοί γείτονες, κάνετε λάθος. Η γη αυτή είναι δική μας. Οι παππούδες μας και οι παππούδες των παππούδων μας διαφέντευαν τούτη τη γη. Είναι η δική μας κληρονομιά. Είναι αυτό που θα δώσουμε στα παιδιά και στα εγγόνια μας.
• -       Όχι, κάνετε λάθος. Είναι δική μας αυτή η γη. Και είναι δική μας επειδή τη χρειαζόμαστε.
• -       Ε, λοιπόν αν είναι έτσι,γιατί να πάρετε μόνο αυτό το κομμάτι γης; Να πάρετε όλη τη χώρα μας, είπαν οι έξυπνοι. Ναι, σας τη δίνουμε, αλλά με αντάλλαγμα τη δική σας γη.

Το άκουσαν οι θεωρητικοί και τρόμαξαν. Τι κάνουν οι δικοί μας, θα χάσουμε τη χώρα μας. Το άκουσαν και οι θετικοί και αμέσως βρήκαν τις πιθανότητες που είχαν για να γλυτώσουν από την κουταμάρα. Δεν είναι μικρό πράγμα να χάνεις την εξυπνάδα σου και να το ξέρεις ότι είσαι πια κουτός. Αυτοί από τα αποτελέσματα τρόμαξαν ακόμη περισσότερο. Οι συναισθηματικοί συνέχισαν τις διαπραγματεύσεις με σιγουριά. Και οι κουτοί εισβολείς όλο απορία ρωτούσαν.

• -       Θέλετε να πάρετε τη χώρα μας;  Τη χώρα των κουτών;
• -       Μάλιστα, κι εσείς θα πάρετε τη δική μας χώρα τη χώρα των έξυπνων. Είπαν οι συναισθηματικοί έξυπνοι με αδιαφορία.

Οι κουτοί βλέποντας τη σοβαρότητά τους, πάγωσαν. Δεν ήξεραν πώς να σκεφτούν. Ξαφνικά ένιωσαν κρύο αέρα να φυσά. Να δώσουν τη χώρα τους; Πως το σκέφτηκαν; Μα πάλι φαινόταν δίκαιη η πρόταση των έξυπνων. Οι κουτοί άρχισαν να σκέφτονται. Κουτοί ήταν, δεν ήταν απάτριδες. Αγαπούσαν την πατρίδα τους.

• -       Να σας δώσουμε τη χώρα μας; Τη δική μας γη; Τον τόπο που γεννηθήκαμε; Το σπίτι που μεγαλώσαμε εμείς και οι δικοί μας; Τις αναμνήσεις μας, τα βιώματά μας; Ρώτησαν με αγωνία οι κουτοί.
• -       Μα μοιάζει τόσο πολύ η μία χώρα με την άλλη, επέμεναν οι έξυπνοι.
• -       Μοιάζει ναι, μα δεν είναι η ίδια απάντησαν οι κουτοί. Δεν έχει τη θάλασσα που κολυμπήσαμε, δεν έχει το δάσος που τραγουδήσαμε, δεν έχει το ποτάμι που μας κράτησε ξύπνιους τα βράδια παίρνοντας αποφάσεις για τη ζωή μας. Ε, όχι δεν είμαστε τόσο κουτοί!

Πράγματι οι κουτοί στην προοπτική, να χάσουν την πατρίδα τους, άλλαζαν. Δεν δέχτηκαν οι κουτοί την ανταλλαγή. Αλλά κατάλαβαν σε μια στιγμή πόσο σπουδαία είναι η πατρίδα. Και όχι μόνο για αυτούς αλλά και για όλους τους άλλους. Οι κουτοί έγιναν έξυπνοι σε μια στιγμή. Γιατί μεγαλύτερη εξυπνάδα είναι να αγαπάς την πατρίδα σου. Ο φόβος τελικά εκπληρώθηκε. Έγιναν έξυπνοι. Αλλά δεν τους ένοιαζε πια.

-       Όχι. Δεν θέλουμε τίποτα. Μας αρκούν αυτά που έχουμε να τα διαφεντεύουμε. Φτάνει να έχουμε τη χώρα μας, την πατρίδα μας, είπαν οι πρωην κουτοί στους έξυπνους.

Και τότε όλη η χώρα των κουτών έγινε κι αυτή χώρα έξυπνων.

Να πως διπλασιάστηκε η εξυπνάδα στον κόσμο.

Οι έξυπνοι με καρδιά είχαν ποσοστό επιτυχίας 200%.

Θα ήταν καλά, να ήταν τούτο αληθινό, αλλά αυτό, δεν το ξέρω ούτε κι εγώ.

Μελιτίνη