Ο κυριοσ μας ιησουσ χριστοσ και τα παιδια
.jpg)
Είχαν περάσει δύο χρόνια από τότε που ο Κύριος άρχισε να διδάσκει και να κάνει πολλά και μεγάλα θαύματα. Η φήμη του βγήκε παντού, ακόμη έξω και από τα σύνορα της Παλαιστίνης, σε άλλες γειτονικές χώρες. Μόλις μάθαιναν οι άνθρωποι, ότι ο Ιησούς ήταν κάπου κοντά στο χωριό τους, άφηναν τη δουλειά τους και έτρεχαν να Τον συναντήσουν, για να Τον δουν και να Τον ακούσουν. Όσοι είχαν αρρώστους τους έφερναν κι αυτούς για να τους γιατρέψει ο παντοδύναμος και σπλαχνικός γιατρός, ο Χριστός.
Τα βράδια όταν μαζευόταν όλη η οικογένεια στο σπίτι, οι πατέρες διηγούνταν στα παιδιά τους όσα μάθαιναν για τον Ιησού. Και τα παιδιά με πολλή προσοχή τους άκουγαν. Έλεγαν και για τα θαύματα που έκανε για τα παιδιά. Ότι κάποτε θεράπευσε από μακριά με ένα του λόγο το παιδί του ανώτερου υπαλλήλου του βασιλιά, που είχε αρρωστήσει βαριά. Και την κόρη του Ιάειρου , που πέθανε την ανέστησε και άλλα διάφορα τέτοια θαύματα. Αυτά έκαναν στα παιδιά πολύ μεγάλη εντύπωση. Πολλά έλεγαν:
- Πόσο θα ήθελα να τον έβλεπα από κοντά! Δεν θα έρθει ποτέ και στον τόπο μας να Τον δούμε;
Καθώς γύριζε στις πόλεις στα σύνορα της Ιουδαίας πέρα από την περιοχή του Ιορδάνη στην Περαία για να κηρύξει. Το τι έγινε την ημέρα εκείνη δεν περιγράφεται. Όλοι έτρεχαν να δουν και να ακούσουν το μεγάλο Δάσκαλο. Τα παιδιά δεν έμειναν πίσω. Άφησαν όλα τα παιχνίδια τους και έτρεξαν μαζί με τους μεγάλους να πάνε να ιδούν τον Ιησού.
- Ελάτε γρήγορα, έλεγε το ένα στο άλλο. Ήλθε ο Ιησούς. Πάμε γρήγορα, μήπως φύγει. Πάμε να τον δούμε.
Αλλά και οι μητέρες, μόλις έμαθαν τον ερχομό του, ετοιμάστηκαν γρήγορα, πήραν στην αγκαλιά τους τα μικρά παιδάκια τους και βιαστικά πήγαιναν κι αυτές να δουν τον Ιησού.
- Πρέπει να πάμε τα παιδιά μας να τα ευλογήσει ο Δάσκαλος, έλεγαν η μία στην άλλη.
Αλλά όσο κι αν βιάζονταν πήγαν αργά. Οι άνδρες είχαν ήδη φτάσει. Περικύκλωσαν τον Ιησού και άκουγαν με προσοχή τη διδασκαλία του. Τα παιδιά όμως δεν μπορούσαν να δουν τον Κύριο επειδή ήταν οι μεγάλοι μπροστά τους. Προσπαθούσαν να περάσουν ανάμεσα από τους άνδρες και να πλησιάσουν μα εκείνοι δεν τα άφηναν. Αλλά και οι μητέρες παρακαλούσαν τους άνδρες να ανοίξουν δρόμο για να περάσουν και να πλησιάσουν τον Κύριο.
Επιτέλους, κατόρθωσαν να πλησιάσουν και μία μία άρχισαν να παρουσιάζουν στον Κύριο τα παιδιά τους για να τα ευλογήσει.
Αλλά τότε οι μαθητές του Χριστού θέλησαν να τις εμποδίσουν.
- Μην προχωρείτε και μην ανησυχείτε το Δάσκαλο! Δεν έχει καιρό τώρα είναι κουρασμένος.
Αλλά ο Ιησούς, μόλις είδε τι έκαναν οι μαθητές του, στράφηκε προς αυτούς και τους είπε:
- Αφήστε τα παιδιά να έρθουν κοντά μου και μην τα εμποδίζετε. Αυτά είναι αθώα πλάσματα. Μόνο όσοι γίνουν αθώοι σαν τα παιδιά θα κληρονομήσουν την βασιλεία των ουρανών.
.jpg)
Οι μαθητές και οι άλλοι που ήταν εκεί, άμα άκουσαν τα λόγια αυτά του Κυρίου, αμέσως παραμέρισαν και τα παιδιά ήρθαν κοντά του και τον περικύκλωσαν. Ένα –ένα του φίλησαν το χέρι και τον κοίταζαν με μεγάλη περιέργεια και με πολύ σεβασμό. Ο Κύριος τα δέχτηκε όλα με μεγάλη αγάπη. Μάλιστα μερικά από τα μικρότερα τα πήρε στην αγκαλιά του σαν να ήταν ο πατέρας ή μητέρα τους. Έβαζε τα χέρια πάνω στα κεφαλάκια όλων, τα ευλογούσε. Έδινε τις ευχές του και πολλές συμβουλές.
Αφού ευλόγησε τα παιδιά ο Κύριος σηκώθηκε να φύγει. Οι μεγάλοι διαλύθηκαν κι αυτοί και γύριζαν στις δουλειές τους. Και τα παιδιά γύριζαν στα σπίτια τους. Μέσα στην ψυχή τους όμως είχαν πολλή χαρά και συζητούσαν στο δρόμο μεταξύ τους.
- Εγώ του φίλησα το χέρι δυο φορές, παινευόταν ένας.
Τα βράδια όταν μαζευόταν όλη η οικογένεια στο σπίτι, οι πατέρες διηγούνταν στα παιδιά τους όσα μάθαιναν για τον Ιησού. Και τα παιδιά με πολλή προσοχή τους άκουγαν. Έλεγαν και για τα θαύματα που έκανε για τα παιδιά. Ότι κάποτε θεράπευσε από μακριά με ένα του λόγο το παιδί του ανώτερου υπαλλήλου του βασιλιά, που είχε αρρωστήσει βαριά. Και την κόρη του Ιάειρου , που πέθανε την ανέστησε και άλλα διάφορα τέτοια θαύματα. Αυτά έκαναν στα παιδιά πολύ μεγάλη εντύπωση. Πολλά έλεγαν:
- Πόσο θα ήθελα να τον έβλεπα από κοντά! Δεν θα έρθει ποτέ και στον τόπο μας να Τον δούμε;
Καθώς γύριζε στις πόλεις στα σύνορα της Ιουδαίας πέρα από την περιοχή του Ιορδάνη στην Περαία για να κηρύξει. Το τι έγινε την ημέρα εκείνη δεν περιγράφεται. Όλοι έτρεχαν να δουν και να ακούσουν το μεγάλο Δάσκαλο. Τα παιδιά δεν έμειναν πίσω. Άφησαν όλα τα παιχνίδια τους και έτρεξαν μαζί με τους μεγάλους να πάνε να ιδούν τον Ιησού.
- Ελάτε γρήγορα, έλεγε το ένα στο άλλο. Ήλθε ο Ιησούς. Πάμε γρήγορα, μήπως φύγει. Πάμε να τον δούμε.
Αλλά και οι μητέρες, μόλις έμαθαν τον ερχομό του, ετοιμάστηκαν γρήγορα, πήραν στην αγκαλιά τους τα μικρά παιδάκια τους και βιαστικά πήγαιναν κι αυτές να δουν τον Ιησού.
- Πρέπει να πάμε τα παιδιά μας να τα ευλογήσει ο Δάσκαλος, έλεγαν η μία στην άλλη.
Αλλά όσο κι αν βιάζονταν πήγαν αργά. Οι άνδρες είχαν ήδη φτάσει. Περικύκλωσαν τον Ιησού και άκουγαν με προσοχή τη διδασκαλία του. Τα παιδιά όμως δεν μπορούσαν να δουν τον Κύριο επειδή ήταν οι μεγάλοι μπροστά τους. Προσπαθούσαν να περάσουν ανάμεσα από τους άνδρες και να πλησιάσουν μα εκείνοι δεν τα άφηναν. Αλλά και οι μητέρες παρακαλούσαν τους άνδρες να ανοίξουν δρόμο για να περάσουν και να πλησιάσουν τον Κύριο.
Επιτέλους, κατόρθωσαν να πλησιάσουν και μία μία άρχισαν να παρουσιάζουν στον Κύριο τα παιδιά τους για να τα ευλογήσει.
Αλλά τότε οι μαθητές του Χριστού θέλησαν να τις εμποδίσουν.
- Μην προχωρείτε και μην ανησυχείτε το Δάσκαλο! Δεν έχει καιρό τώρα είναι κουρασμένος.
Αλλά ο Ιησούς, μόλις είδε τι έκαναν οι μαθητές του, στράφηκε προς αυτούς και τους είπε:
- Αφήστε τα παιδιά να έρθουν κοντά μου και μην τα εμποδίζετε. Αυτά είναι αθώα πλάσματα. Μόνο όσοι γίνουν αθώοι σαν τα παιδιά θα κληρονομήσουν την βασιλεία των ουρανών.
.jpg)
Οι μαθητές και οι άλλοι που ήταν εκεί, άμα άκουσαν τα λόγια αυτά του Κυρίου, αμέσως παραμέρισαν και τα παιδιά ήρθαν κοντά του και τον περικύκλωσαν. Ένα –ένα του φίλησαν το χέρι και τον κοίταζαν με μεγάλη περιέργεια και με πολύ σεβασμό. Ο Κύριος τα δέχτηκε όλα με μεγάλη αγάπη. Μάλιστα μερικά από τα μικρότερα τα πήρε στην αγκαλιά του σαν να ήταν ο πατέρας ή μητέρα τους. Έβαζε τα χέρια πάνω στα κεφαλάκια όλων, τα ευλογούσε. Έδινε τις ευχές του και πολλές συμβουλές.
Αφού ευλόγησε τα παιδιά ο Κύριος σηκώθηκε να φύγει. Οι μεγάλοι διαλύθηκαν κι αυτοί και γύριζαν στις δουλειές τους. Και τα παιδιά γύριζαν στα σπίτια τους. Μέσα στην ψυχή τους όμως είχαν πολλή χαρά και συζητούσαν στο δρόμο μεταξύ τους.
- Εγώ του φίλησα το χέρι δυο φορές, παινευόταν ένας.
- Εμένα με κοίταζε στα μάτια και χαμογελούσε έλεγε ο άλλος.
- Πήρε και το αδελφάκι μου στην αγκαλιά του, πρόσθεσε τρίτος.
Όλα τα παιδιά ήταν χαρούμενα και ευχαριστημένα. Η μέρα εκείνη ήταν η ευτυχέστερη της ζωής τους. Και πώς να μην ήταν, αφού είχαν δει τον Σωτήρα και είχαν πάρει την ευλογία του; Λένε μάλιστα ότι ένα από εκείνα τα παιδάκια, που πήρε ο Χριστός στην αγκαλιά του, όταν μεγάλωσε έγινε και επίσκοπος στην Αντιόχεια. Και αυτός ήταν ο άγιος Ιγνάτιος, που γι αυτό τον ονόμασαν Θεοφόρο.
