ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ

ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ

       Αύριο γιορτάζουν οι Τρεις Ιεράρχες. Γιορτάζουμε δάσκαλοι και μαθητές. Μου φαίνεται πως γιορτάζουμε όλοι. Και μάλιστα και με τις δύο ιδιότητες.  Καθώς λογαριάζω ο κάθε ένας από μας γίνεται κάποτε δάσκαλος  και άλλοτε μαθητής. Και αν το δούμε από την πνευματική πλευρά, είμαστε σε όλη μας τη ζωή μαθητές. Αυτό μάλλον δεν μπορούμε να το επιλέξουμε το να είμαστε μαθητές. Αλλά σε ποιόν δάσκαλο είναι καθαρά δική μας υπόθεση. Μπροστά μας, δίπλα μας, γύρω μας είναι ο μεγάλος Δάσκαλος, ο μοναδικός Καθηγητής, ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός. 

         Εύχομαι να κρατάμε πάντα τα μάτια της ψυχής ανοιχτά και να βλέπουμε το Διδάσκαλο. Σίγουρα μάς βοηθάνε σ' αυτό και με το παράδειγμά τους, και με τα λόγια τους, και με τις πρεσβείες τους οι προστάτες Άγιοι των Γραμμάτων.

           Ένα μικρό αφιέρωμα στους Τρεις Ιεράρχες.

Η Εκκλησία μας έχει πολλούς ιεράρχες αλλά όταν λέμε τρεις εννοούμε τους συγκεκριμένους. Τρεις Ιεράρχες. Μετρημένοι: τρεις. Και επώνυμοι. Ο καθένας με το δικό του επώνυμο. Βασίλειος ο Μέγας. Γρηγόριος ο Θεολόγος. Ιωάννης ο Χρυσόστομος.

Στις μέρες μας, είναι αλήθεια, μας χρειάζονται τρεις, τρεις -το λιγότερο θα έλεγα-, για να μας προλαβαίνουν! Τρεις μεγάλοι λοιπόν. Ας αρχίσουμε από τις επωνυμίες τους.

Βασίλειος ο Μέγας.

Μεγάλος. Αυτός που σήμερα λέμε, large. Ακριβώς! Large! Μεγάλος! Αν μπορούσαμε κι εμείς να είμαστε μεγάλοι, δηλαδή large τύποι. Που θα πει. Όχι μιζέρια, όχι γκρίνια, όχι απαιτήσεις, όχι διχόνοια, όχι ιδιοτέλεια, όχι με "όχι" αλλά με "ναι", αλλά με γενναιοψυχία, με χαρά, με ικανοποίηση, με ευχαρίστηση και με πλατειά καρδιά.  Large τύποι να είμαστε, λέει, τύποι που αντανακλούν στο περιβάλλον μεγαλοσύνη. Ε, τότε ίσως να αρχίζαμε τη γνωριμία μας με τον Μέγα Βασίλειο.  

Ιωάννης ο Χρυσόστομος.

Ο άγιος με το χρυσό στόμα. Χρυσό δηλ. γλύκα και απόλαυση η κάθε κουβέντα του. Χρυσάφι πολύτιμο τα λόγια του. Αν μπορούσαμε κι εμείς να μιλούσαμε γλυκά και όμορφα και τα λόγια μας να έχουν την αξία του χρυσού στο χρόνο. Τα λόγια μας να γλυκαίνουν, λέει, και να πλουτίζουν τους γύρω μας. Αν μπορούσαμε, λέει, ο καθένας να έλεγε μόνο καλά για τους άλλους. Αν μπορούσαμε, λέει, να ξεπερνούσαμε κάθε εμπάθεια μέσα μας και να βλέπαμε την ομορφιά γύρω μας. Αν μπορούσαμε να μην εστιάζουμε στην ασχήμια αλλά στην ωραιότητα της δημιουργίας και του Δημιουργού.

Γρηγόριος ο Θεολόγος

Δεν ξέρω τι ακριβώς σημαίνει θεολόγος. Ξέρω ότι τρεις άνθρωποι στην ιστορία της Εκκλησίας έχουν πάρει αυτή την επωνυμία. Σίγουρα είναι ένα όνομα με μεγάλο ειδικό βάρος. Αλλά παίζοντας με τις λέξεις, θα έλεγα, ότι Θεολόγος δηλαδή ο Θεού Λόγος με Λ κεφαλαίο, είναι ο Χριστός μας. Ο ενανθρωπήσας Λόγος του Θεού κι εμείς οι εικόνες του Θεού. Αν μπορούσαμε, λέει, πιστεύοντας στο έργο της σωτηρίας του Θεού μας, που έγινε άνθρωπος και ήρθε στη γη και για να μας σώσει ανέβηκε στο Σταυρό και αναστήθηκε. Αν μπορούσαμε, λέει, να βλέπαμε τους άλλους, όπως είναι φτιαγμένοι-εικόνες του Θεού και να τις σεβόμασταν. Εικόνες του Θεού πιθανόν αλλοιωμένες. Άλλες πληγωμένες, άλλες βρώμικες, άλλες στραπατσαρισμένες, άλλες ραγισμένες, μα πάντως εικόνες του Θεού. Ε, τότε η ζωή μας θα ήταν υπέροχη και ο Παράδεισος θα άρχιζε από δω. Δάσκαλοι, μαθητές, γονείς, προσκεκλημένοι που είμαστε όλοι μαζί εδώ για να γιορτάσουμε τους Αγίους μας, παίρνουμε το πρώτο και μεγάλο μήνυμα. Είμαστε εικόνες του Θεού και αξίζουμε σεβασμό. Σεβασμό πρώτα στον εαυτό μας τη δική μας εικόνα και έπειτα σεβασμό στις γύρω μας εικόνες του Θεού.

κάποια στιγμή θα επανέλθουμε στους Αγίους Τρεις Ιεράρχες