Άγιος Φιλάρετος ο Ελεήμονας
(συνέχεια από την 1η Δεκεμβρίου)
Μια φορά κι έναν καιρό....
ο Φιλάρετος και οι συγγενείς του πήγαν μαζί με τους απεσταλμένους του βασιλιά στο παλάτι στη Βασιλεύουσα.
Εκεί στο παλάτι στην Κωνσταντινούπολη μαζί με άλλα κορίτσια ήταν οι εγγονές του Άρχοντα Φιλάρετου. Μόλις τις είδαν, αμέσως είδαν την ομορφιά και την αρετή τους και επιλέχθηκαν. Την πρώτη κόρη της Υπατίας τη Μαρία στεφανώθηκε ο Βασιλιάς, τη δεύτερη τη Μαριάνθα ένας μέγας Πατρίκιος και την άλλη, κόρη της Ευανθίας την έδωσαν στον Λαγγουβάρδο βασιλιά της Αργούσης.
Έγιναν οι γάμοι λαμπρά με χαρές πολλές και μετά ο βασιλιάς κάλεσε όλη τη συγγένεια του Φιλάρετου και έδωσε σε όλους από τον μεγαλύτερο μέχρι και τον πιο μικρό κτήματα, χρήματα, αξιώματα, σπίτια, πολύτιμους λίθους, μαργαριτάρια και μεγάλα αρχοντικά για να μένουν κοντά στο παλάτι.
Τότε θυμήθηκαν όλοι την πρόγνωση του γέροντα, ότι έχει θησαυρό κρυμμένο. Ο ίδιος ευχαριστημένος πήρε τα βασιλικά δώρα και δεν ξέχασε τη συνήθειά της ελεημοσύνης.
Μια μέρα είπε στη γυναίκα του και στους συγγενείς να κάνουν τραπέζι για να δεχθούν τον βασιλιά με όλους τους άρχοντες. Αφού άρχισαν τις ετοιμασίες ο Φιλάρετος βγήκε από το πρωί στους δρόμους και κάλεσε για φαγητό όσους βρήκε αναγκεμένους, διακόσιους περίπου.
Γύρισε σπίτι του και είπε: «τώρα έρχεται ο βασιλέας με όλους τους φίλους του». Η έκπληξη των συγγενών του ήταν πάρα πολύ μεγάλη. Πρόσταξε τον γιο του Ιωάννη που είχε γίνει πρωτοσπαθάριος να υπηρετήσει στο τραπέζι και τα εγγόνια του να παραστέκουν επιμελώς.
Όταν τέλειωσε το τραπέζι, είπε στους δικούς του «να, είναι μπροστά σας αυτό, που σας είχα υποσχεθεί. Σας χρωστώ κάτι άλλο;» τότε εκείνοι θυμήθηκαν τα λόγια του του αγίου γέροντα και δάκρυσαν, λέγοντες: «αληθινά, Κύριε, επρογνώριζες αυτά όλα ως δίκαιος, και φρόνιμα έκαμνες την ελεημοσύνη σου, εμείς σα να ήμασταν άγνωστοι λυπήσαμε την αγιοσύνη σου αλλά συγχώρησέ μας, σφάλαμε στον Θεόν και ενώπιόν σου.» και έπεσαν στα πόδια του! Αφού τους σήκωσε είπε: «ιδού ο Κύριός μου εκείνο που έταξε με το άγιό του στόμα στο Ευαγγέλιον, να δίνει εκατονταπλασίονα σε εκείνους όπου τον αγαπούν, και ελεημονούν τους πτωχούς μας το έδωσε· αν δε θέλετε να κληρονομήσετε και ζωήν αιώνιον, ας χαρίσει έκαστος δέκα νομίσματα, να τα δώσουμε στους καλεσμένους αδελφούς μας.» Με πολλή προθυμία έκαμαν αυτό που τους είπε. Πήραν οι φτωχοί την ευλογία του Δικαίου και έφυγαν ευχαριστούντες τον Θεό και ευχόμενοι για τους ευεργέτες τους»
Όταν το έμαθε ο βασιλιάς επαίνεσε τον γερόντα για τη συμπάθεια προς τους αναγκεμένους.
Είχε και μια συνήθεια. Γέμιζε τρία πουγκιά όμοια απέξω και στο ένα έβαζε φλουριά, στο άλλο αργύρια και στο τρίτο χαλκό. Τα έδινε κάθε φορά στον άνθρωπο που τον υπηρετούσε για την ελεημοσύνη. Όταν έρχονταν κάποιος να ζητήσει βοήθεια, έλεγε στον υπηρέτη να του φέρει ένα πουγκί. Όποιο τον φωτίσει ο Θεός που ξέρει την ανάγκη του καθενός.
Η εξωτερική εμφάνιση αλλά και η συμπεριφορά κάποτε μπερδεύει, γι’ αυτό ο άγιος ήθελε να φωτίζει ο Θεός το έργο της φιλανθρωπίας, επειδή έλεγε και μάλιστα μεθ' όρκου, ότι «πολλές φορές έβλεπα κάποιον να φορά ωραία ρούχα και να ζητιανεύει, τότε έβαζα το χέρι μου στο πουγκί μου να πάρω λίγα και έβγαζα το χέρι μου γεμάτο κι άλλες φορές σε κουρελιάρηδες έπιανα πολλά νομίσματα κι έβγαιναν πολύ λίγα στο χέρι μου»
Έζησε στο παλάτι ο δίκαιος Φιλάρετος τριάντα χρόνια και δεν θέλησε ποτέ να βάλει μεταξωτά ρούχα, ή χρυσό ζωνάρι, ούτε βασιλικό αξίωμα ήθελε. Μετά από πολλή παράκληση του βασιλέως και της βασίλισσας, δέχθηκε με βία το αξίωμα του Υπάτου. Επέμενε, πως του έφτανε, που είναι ο παππούς της βασίλισσας, αυτός που ήταν ο πιο φτωχός της γης. Ήθελε να τον φωνάζουν ο Αμνειάτης Φιλάρετος.
Άλλο μεγάλο έργο του ήταν να στηρίζει και να ενισχύει κατά πρώτον την βασίλισσα εγγονή στη σημαντική θέση της αλλά και τους άλλους που κατέφευγαν στις συμβουλές του.
Προαισθάνθηκε το τέλος του. Πήγε με τον υπηρέτη του κι αγόρασε τάφο σε ένα μοναστήρι και είπε στην ηγουμένη πως σε δέκα μέρες θα φύγει από αυτή τη ζωή και θα πάει στην άλλη και θέλει να ταφεί εκεί το σώμα του.
Πήγε στο σπίτι του και πράγματι έπεσε άρρωστος στο κρεβάτι. Την ένατη μέρα φώναξε τους συγγενείς του, έδωσε την ευλογία του και προφήτεψε το μέλλον τους. Συμβούλεψε όλους να συνεχίσουν το έργο της ελεημοσύνης. Να θυμούνται τα πλούτη που είχε, που έχασε, που ξαναβρήκε και την πολλή ευλογία του Θεού.
Είπε τον ψαλμό «Ἔλεον καὶ κρίσιν ᾄσομαί σου Κύριε.» και τελειώνοντας ευωδίασε όλο το αρχοντικό. Μετά είπε το «Πιστεύω εις ένα Θεόν..» και το «Πάτερ ημών» και όταν έλεγε «Γεννηθήτω τὸ θέλημά σου» παρέδωσε την αγία του ψυχή στα χέρια του Θεού, γέρων και πλήρης ημερών. Παρόλη την ηλικία του δεν είχε σημάδια του χρόνου, αλλά η όψη του ήταν όμορφη και ανθηρή.
Τότε ο βασιλέας και όλη Σύγκλητος και όλοι οι συγγενείς του έθαψαν το τίμιο Λείψανο στον τάφο, που ο ίδιος είχε ετοιμάσει και μοίρασαν πολλή ελεημοσύνη στους φτωχούς, που ακολουθούσαν στην κηδεία. Έκανε δε εκεί κατά την ταφή θαύμα, τη θεραπεία ενός δαιμονιζόμενου.
για να μπορούμε τελειώνοντας την εξιστόρηση να κλείσουμε το σαν παραμύθι βίο του Αγίου Φιλαρέτου με την ευχή…
...να ζήσουμε κι εμείς καλύτερα εδώ και στην αιώνια ζωή!
Αμήν.
- Προφήτης Σοφονίας
- Άγιος Θεόδωρος Ιερομόναχος Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας
- Όσιος Θεόδουλος ο Κύπριος, ο σαλός
- Όσιος Θεόδουλος «ο από επάρχων»
- Όσιος Ιωάννης ο ησυχαστής, επίσκοπος Κολωνίας
- Άγιοι Αγάπιος, Σέλευκος, Μάμας, Ινδής, Δόμνα, Γλυκέριος και 40 μάρτυρες «εν σοφιαναίς»
- Άγιος Γαβριήλ Ιερομάρτυρας Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης
- Άγιος Αγγελής ο Νεομάρτυρας γιατρός από το Άργος
- Όσιος Γεώργιος της Τσερνίκα
- Άγιος Birinus (Άγγλος)
- Άγιος Μωϋσής ο Οικονόμος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου