- Καλώς όρισες, γιέ μου. Πως από τα μέρη μας; Δεν σε έχω ξαναδεί- Ψάχνω την Χαναναία του Ευαγγελίου, θέλω να διδαχθώ την πίστη που επαίνεσε ο Χριστός. Την ψάχνω στην Γενησαρέτ, στα όρια της Τύρου, με επιφυλάξεις μπήκα και στη γη Χαναάν, απογοητευμένος περπατούσα, περπατούσα, μέχρι που βρέθηκα εδώ στο ξωκκλήσι του Σωτήρος. Κουρασμένος στάθηκα στο πεζούλι, γέροντα...- Ξεκουράσου. Έφτασες στον προορισμό σου θα βρεις εδώ τη Χαναναία, που ζητάς!- Που εδώ, εδώ στην ερημιά;- Θα τα πούμε μετά τον Εσπερινό, είπε και μου έδειξε προς τα κάτω. Μέσα στην αντηλιά από μακριά φαινόταν κάτι να σέρνεται, που όλο και μεγάλωνε, κι όταν συνήθισαν τα μάτια μου είδα, είδα γυναίκες να ανεβαίνουν το βουνό, η μία πίσω από την άλλη, τις είδα να έρχονται με θεληματικό βήμα... Να με χαιρετάν μία μία και να μπαίνουν μέσα. Δεν κάθισαν να ξαποστάσουν, όχι.Όρθιες μέσα στο ξωκκλήσι, αφού προσκύνησαν με ευλάβεια, στάθηκαν ακίνητες με μάτια γεμάτα ικεσία, να παρακολουθήσουν τον εσπερινό! Κάνοντας πολλές στρωτές μετάνοιες στο τέλος, πήραν την ευχή του και πήγαν όλες μαζί στα πεζούλια.Παίρνοντας την ευχή του γέροντα, μου είπε να καθίσω σε ένα στασίδι. Κάθισε κι εκείνος δίπλα.- Τις είδες αυτές τις γυναίκες; Η κάθε μια και μία Χαναναία! Σαν την Χαναναία φεύγουν από το χωριό τους, κάνουν τον κόπο, δεν τις νοιάζουν τα σχόλια που ακούγονται, και με τα πόδια έρχονται κάθε χρόνο στη Χάρη Του. Έχουν την πίστη, πως ότι ζητήσουν θα τους το δώσει. Τη μια χρονιά ζητάνε για τα παιδιά τους, τους άνδρες τους, για όλες τις ανάγκες τους. Την άλλη χρονιά ευχαριστούν για το θαύμα που ζήσαν! Μακάρι να τις έμοιαζα κι εγώ στην πίστη...! είπε ο γέροντας.
Μελιτίνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου