(συνεχεια απο το προηγουμενο)
Ο Δημήτρης κατάλαβε.
Δεν συμφωνούσε ο παπα-Νικόδημος με την απόφασή του... Αν μη
τι άλλο, την απέρριπτε!
Όμως δεν άκουσε τις εξηγήσεις του... Δεν άκουσε τα
προτερήματα της Ελένης... Ήταν σώφρων κοπέλα, καμία σχέση με τα άλλα κορίτσια
της ηλικίας της. Ήταν... ήταν... πολλά θα ήθελε να πει, αλλά ο χρόνος κυλούσε
γρήγορα.
Μια εξομολόγηση δεν του έφτανε για να τα πει όλα...
– Μα πάτερ, είπε με ύφος απορημένο ο Δημήτρης. Αφήστε με να
ολοκληρώσω τη σκέψη μου, τον λογισμό μου... Δεν πρέπει να σας πω πρώτα τα
σχέδιά μου;
Ο ιερέας τον κοίταξε χωρίς να δώσει κάποια εκφραστική
απάντηση· ούτε με κίνηση των ματιών, ούτε με το βλέμμα του το ίδιο.
– Σε ακούω, του λέει. Πες μου τον λογισμό και τη σκέψη
σου...
– Η Ελένη, πάτερ, δεν είναι καμιά τυχαία κοπέλα. Είναι από καλή οικογένεια, στέλεχος στην Κατασκήνωση,
τακτική στον Άγιο Αντώνιο, κάθε Κυριακή! Είναι... είναι... ένα δώρο του Θεού
είναι!!! τόνισε ο νέος ενθουσιασμένος.
– Δημήτρη, παιδί μου, είσαι πλέον μεγάλο παιδί, σχεδόν
ενήλικας, και έχεις μια πνευματική αντίληψη. Πες μου, σε παρακαλώ, ποιος είναι
ο προορισμός του ανθρώπου;
Σιωπή κατέλαβε το εξομολογητήριο. Ο ιερέας θερμά ανέπεμπε
προς τον Θεό ικεσία για τον συνετισμό του νεαρού... Αμήχανα ο Δημήτρης απαντά:
– Ποιος είναι, πάτερ... Ο Παράδεισος, ο Θεός. Αυτός δεν
είναι;
– Ναι, παιδί μου, αυτός είναι. Όμως για να μπούμε εκεί,
πρέπει να βρούμε τον σωστό δρόμο που μας οδηγεί εκεί, αλλά και τους κατάλληλους
ανθρώπους που θα μας βοηθήσουν και θα μας καθοδηγήσουν σωστά.
– Σωστά, πάτερ, απαντά αμήχανα αλλά με βλέμμα απορίας ο
Δημήτρης.
– Πολύ ωραία! Χάρτη; Χάρτη θα χρειαστεί ο οδοιπόρος του
Παραδείσου;
– Ε, δεν θα χρειαστεί... Ο Δημήτρης παραξενεύεται·
καταλαβαίνει πού το πάει ο παπα-Νικόδημος αλλά δεν καταλαβαίνει το γιατί.
– Πάτερ, γιατί μου τα λέτε όλα αυτά; Τι θέλετε να μου πείτε;
Κατάλαβα ότι δεν συμφωνείτε με την Ελένη ούτε με τις σχέσεις και το γνωρίζω
αυτό... αλλά γιατί μου λέτε αινίγματα τόση ώρα;
Χαμογέλασε ο πατήρ Νικόδημος.
– Δημήτρη μου, σκοπός του ανθρώπου είναι ο Παράδεισος, όπως
πολύ σωστά είπες. Και όπως συχνά λέμε, ο δρόμος προς τον Παράδεισο είναι στίβος
που έχει απαιτήσεις και ρίσκα, τα οποία συχνά τα αναλαμβάνει ο προπονητής. Για
να μη μακρηγορήσουμε, όμως, σου λέω πως δεν έχω κάτι με την κοπέλα, ώστε να την
απορρίπτουμε ή να την κακοχαρακτηρίσουμε...
– Ωραία! Τότε ποιο είναι το πρόβλημα;
– Οι οδηγίες για την οδό του Παραδείσου δεν την προβλέπουν
σε αυτό το στάδιο...
– Δηλαδή;;
– Θα σ’ το πω στον Παράδεισο! Θες να πάμε στον Παράδεισο;
– Ναι!!
– Και να ’ναι και η Ελένη;
– Ναιιι!!!
– Ωραία! Τότε στον Παράδεισο θα πούμε γιατί δεν μπορείς τώρα
να έχεις την Ελένη! Έχουμε κάτι άλλο;
Ο Δημήτρης δεν μπορούσε να σκεφτεί· ένιωθε τον νου του
ασφαλισμένο σε μια ασφάλεια ανεξήγητη... Προσπάθησε να σκεφτεί· δεν είχε κάτι
άλλο. Έσκυψε και του διάβασε ο πνευματικός τη συγχωρητική ευχή. Έφυγε από το
εξομολογητήριο. Στα αυτιά του ηχούσε συνέχεια: «Θες να μπεις στον
Παράδεισο;» και πάλι μετά: «Θα σ’ το πω στον Παράδεισο».
Η πνευματική ζωή είναι ένα ρίσκο, μια απόφαση, μια θυσία!
Μια θυσία κοσμική. Ναι, κοσμική! Στη θυσία αυτή πρέπει να θυσιάσουμε τη λογική
του κόσμου μπροστά στη Σοφία του Θεού! Στον Παράδεισο κι εμείς θα μάθουμε ποια
ήταν πραγματικά η θυσία αυτή.
Ίσως μας φαίνεται κυριαρχική η ρήση «Θα σ’ το πω στον
Παράδεισο», αλλά για σκέψου... Θα μας νοιάζει αυτή η απάντηση τότε; Μπροστά
στη θέα του Αχωρήτου Θεού;
Θα είναι όμως μια ακόμη αιτία για να δοξάζουμε τον Άγιο Θεό!
Η υπακοή στον πνευματικό πολλές φορές φαίνεται παράλογη –
κυριολεκτικώς! – ωστόσο αυτό είναι η υπακοή: ένα ρίσκο, το οποίο ναι, σίγουρα
έχει θεάρεστα αποτελέσματα. Το θέμα είναι να το δεχθείς!
Αλλά και πάλι… δική μου η ελεύθερη επιλογή! Μην φοβηθείς!
Μην δειλιάσεις! Ο Θεός είναι Αυτός που θα σου δώσει την απάντηση στον φόβο και
την αμφιβολία σου. Ο Θεός θα σου δώσει τη δύναμη να προχωρήσεις και να βγεις
μπροστά, ώστε να φτάσεις κι εσύ μαζί με τον ληστή της Μ. Παρασκευής: Στον
Παράδεισο!
Ας περιμένουμε λοιπόν μαζί να ακούσουμε την απάντηση του
Θεού για το «ρίσκο» αυτό του κόσμου έναντι της Σοφίας του Θεού, όπως Αυτός μας
την υπόσχεται μέσα στο μυστήριο της ιεράς εξομολογήσεως αλλά και μέσα από τα
χείλη του οδηγού, του προπονητή αλλά και του Ρισκαδόρου : Του Πνευματικού !:
«Θα σ’ το πω στον Παράδεισο».
Η φράση έχει μια βεβαιότητα της άλλης ζωής, μιας αιώνιας
ζωής, όπου όλοι θα είμαστε μαζί εκεί στον παράδεισο…!
«Θα σ’ το πω στον Παράδεισο».
Η φράση αυτή έχει μέσα της ελπίδα, χαρά, γλυκιά αναμονή!
Ναι! Θα περιμένω να τα μάθω όλα, όταν τα βιβλία της ζωής μας
θα ανοιχτούν και όλα θα γίνουν φανερά!
«Θα το μάθω στον παράδεισο»