Ο σύγχρονος χριστιανός, αν και επηρεασμένος πολυεπίπεδα από την φύση του μοντέρνου τρόπου ζωής, γνωρίζει πως η ενεργή συμμετοχή του στα μυστήρια της εκκλησίας αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την σωτηρία του. Αυτό όμως που αγνοεί (άλλοτε εκούσια και άλλοτε ακούσια) είναι πως στο σωτηριολογικό μήνυμα του ευαγγελίου ενυπάρχει η εσχατολογική διδασκαλία. Δηλαδή η αναμονή των Εσχάτων. Αυτή πολλάκις παρερμηνεύεται ως κάτι φοβερό, ενώ στην πραγματικότητα σηματοδοτεί την Βασιλεία του Θεού, όπως αναφέρεται και στο Σύμβολο της Πίστεως.
Ο πεπερασμένος νους του ατόμου, οι εκκοσμικευμένες αντιλήψεις των πιστών, αλλά και η έλλειψη δογματικής διδασκαλίας καθιστούν αδύνατη την κατανόηση της ενδόξου και Δευτέρας Παρουσίας. Μόνο εν εκκλησίαις ο χριστιανός βιώνει και θα βιώνει τα έσχατα. Συνεπώς, παρά το γεγονός της διαβίωσης των ανθρώπων σε παθογόνες κοινωνίες, που γίνονται αντιληπτές μέσω των αισθήσεων, ο χριστιανός οφείλει να ορίσει ως προτεραιότητα την επιδίωξη του βιώματος και της κοινωνίας με την Βασιλεία της Τρισυποστάτου Θεότητος και ως δευτερευούσης σημασίας την ζωή του κόσμου τούτου.
Με τον κ. Γεώργιο Φίλια, καθηγητή του τμήματος Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών