Ο Χριστός μας παρακολουθεί

Αύριο Κυριακή του Τυφλού.
Ένα θαύμα του Χριστού σε άνθρωπο που γεννήθηκε χωρίς μάτια.
Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης αφιερώνει ένα ολόκληρο κεφάλαιο για να περιγράψει με λεπτομέρειες:

• το δράμα του τυφλού (από την αναπηρία του), 
• τη θεραπεία του (από τον Χριστό με τη δική του υπακοή και δράση) 
• και το νέο δράμα του πρώην πλέον τυφλού (από όλους όσους δεν μπορούν να δεχτούν το θαύμα που έκανε ο Χριστός)

ΑΠΟ ΤΟ ΙΕΡΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ

Ήκουσεν ο Ιησούς ότι εξέβαλον αυτόν έξω και εύρεν αυτόν

 Αν τύχαινε κανείς τη στιγμή αυτή να περνά από κείνο το σημείο του δρόμου, θα έβλεπε τον Κύριο Ιησού να του αποκαλύπτεται, και τον πρώην τυφλό να προσκυνεί τον Υιό του Θεού σε μια μοναδική, ανεπανάληπτη, προσωπική γνωριμία μαζί Του...
Και δικαίως. Διότι ο άνθρωπος αυτός είχε αποδειχθεί ήρωας αληθινός. Μάρτυρας. Ομολογητής της πίστεως.
Τον είχε συναντήσει ο Χριστός μαζί με τους μαθητές Του σε κάποιο πολυσύχναστο μέρος να κάθεται και να ζητεί ελεημοσύνη απ΄ τους περαστικούς. Ήταν τυφλός εκ γενετης. Ο Χριστός τότε με το πτύσμα του έκανε πηλό και μ᾿ αυτόν έχρισε τα μάτια του τυφλού λέγοντάς του συγχρόνως να πάει στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ και να νιφτεί. Πήγε ο τυφλός, νίφτηκε και γύρισε. Τώρα πια έβλεπε!

Από δω κι εμπρός αρχίζει ο αγώνας για τον πρώην τυφλό.

Όσοι τον έβλεπαν δεν μπορούσαν να πιστέψουν στο θαύμα που του έγινε. Εκείνος διαβεβαίωνε ότι κάποιος λεγόμενος Ιησούς τον θεράπευσε. Προκειμένου λοιπόν να διαπιστωθεί η θεραπεία του, τον οδηγούν στους θρησκευτικούς τους αρχηγούς, τους Φαρισαίους.

• Εκείνοι τον υποβάλλουν σε εξονυχιστική ανάκριση. και μόνο το όνομα Ιησούς που ομολογεί ο πρώην τυφλός τους αναστατώνει. Πιο πολύ τους ταράζει το γεγονός ότι ήταν Σάββατο – ημέρα θρησκευτικής αργίας - όταν ο Χριστός έκανε το θαύμα. Φωνάζουν και τους γονείς του. Εκείνοι διαβεβαιώνουν ότι αυτός είναι ο γιός τους και ότι ήταν τυφλός, αλλά δε λένε τίποτε άλλο. Φοβούνται.
•  Ακολουθεί δεύτερη ανάκριση. Πάλι η ίδια ερώτηση· «— Πως σου άνοιξε α μάτια; — Σας το είπα, απαντά εκείνος, και δεν πιστεύετε. Λέτε ότι ο άνθρωπος αυτός είναι αμαρτωλός. Πώς όμως είναι δυνατόν ένας αμαρτωλός να κάνει τέτοιο θαύμα· να δώσει μάτια σ έναν που δεν έχει; Αν δεν ήταν του Θεού άνθρωπος, δε θα μπορούσε να κάνει τίποτε». Νικημένοι πλέον οι Φαρισαίοι από την επιχειρηματολογία του πρώην τυφλού δεν έχουν πια άλλο μέσο να αντιτάξουν παρά το γνωστό· τον βρίζουν και τον πετούν έξω από τη Συναγωγή. Ο πρώην τυφλός έξω στο δρόμο...

«Ήκουσεν ο Ιησούς ότι εξέβαλον αυτόν έξω, και ευρὼν αυτόν είπεν αυτώ· Συ πιστεύεις εις τον υιόν του Θεού; Απεκρίθη εκείνος και είπε· και τις εστι, Κύριε, ίνα πιστεύσω εις αυτόν; Είπε δε αυτώ ο Ιησούς· Και εώρακας αυτόν (τον βλέπεις με τα μάτια σου) και ο λαλών μετά σου εκείνός εστιν. Ο δε έφη· Πιστεύω, Κύριε· και προσεκύνησεν αυτώ».

Όταν κάποιος αθλητής έχει να αγωνιστεί σε ένα δύσκολο άθλημα - ας πούμε στην πάλη - ο προπονητής του στέκεται έξω από τον αγωνιστικό χώρο με τα μάτια προσηλωμένα πάνω του. Αθέατος ο ίδιος παρακολουθεί όλος ένταση, όλος ενδιαφέρον, όλος αγωνία τον αθλητή του που αγωνίζεται. Κι όταν εκείνος νικήσει στο δύσκολο, κοπιαστικό αγώνισμα και βγει από τον αγωνιστικό χώρο στα αποδυτήρια, αυτός που πρώτος τον συναντά να τον αγκαλιάσει, να τον θωπεύσει, να τον περιποιηθεί είναι ο προπονητής του. Ικανοποιημένος απόλυτα από την επίδοση του αθλητή του έχει τώρα να του πει και κάποια νέα μυστικά πάνω στο άθλημα. Ο αθλητής είναι πια ικανός να καταλάβει περισσότερα...
Καταλαβαίνετε τώρα τη βαθύτερη σημασία όλων αυτών;

Ο Χριστός μας παρακολουθεί.
Παρακολουθεί τον αγώνα μας, την καθημερινή πάλη μας μέσα στον αποστατημένο και παραστρατημένο κόσμο.
Παρακολουθεί με τεταμένο ενδιαφέρον τη μαρτυρία μας, την ομολογία που δίνουμε γι᾿ Αυτόν στο περιβάλλον· στο σχολείο, στο φροντιστήριο, στο γυμναστήριο, στο σπίτι.
Νιώθουμε ίσως μόνοι σας, ανυπεράσπιστοι μπροστά στο πλήθος των αντιτιθεμένων. δεν είμαστε όμως.
Είναι Αυτός δίπλα μας, με το βλέμμα Του προσηλωμένο πάνω μας. και σημειώνει.
Σημειώνει και το παραμικρό που δεχόμαστε να υποστούμε γι᾿ Αυτόν· μια ειρωνεία, ένα χαμόγελο περιφρονητικό, ακόμα περισσότερο μια απόρριψη από τον φιλικό μας κύκλο...

Τα σημειώνει, για να μπορέσει έπειτα να έρθει να μας συναντήσει.
 Όπως τον πρώην τυφλό. Να έρθει διά του Αγίου Του Πνεύματος μέσα στην καρδιά μας και να τη γεμίσει από τη δική Του χάρη, παρηγοριά, χαρά, ευλογία. Από την παρουσία Του. Και μεις τότε νιώθουμετην παρουσία Του και ακούμε τη φωνή Του βαθιά μέσα μας και μας εισάγει σε νέες γνωριμίες μαζί Του, πιο βαθιές, πιο γοητευτικές...
 Τώρα λοιπόν μπορούμε να καταλάβουμε γιατί ο Χριστός είπε εκείνο το λόγο· «Μακάριοί εστε, όταν μισήσωσιν υμάς οι άνθρωποι, και όταν αφορίσωσιν υμάς (σάς αποδιώξουν)».

 Διότι, όταν γιατί αγαπάς το Χριστό σε βγάλουν έξω από τη συντροφιά τους οι άνθρωποι, τρέχει κοντά σου ο Χριστός, σε αγκαλιάζει φιλόστοργα και γίνεται ολότελα δικός σου, ο Κύριος και Θεός σου.