Ο ΚΑΡΠΟΣ Η ΦΑΚΗ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΤΡΕΣ...

καλό Στάδιο καλή Σαρακοστή

Ο ΚΑΡΠΟΣ Η ΦΑΚΗ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΤΡΕΣ...

Καθαρά Δευτέρα και η Εκκλησία μας προβάλλει τη Νηστεία, τη στέρηση κάποιων τροφών και την υπακοή στην αρχαία της Εκκλησίας μας Παράδοση.

— Από κανένα δέντρο δεν έχετε λοιπόν δικαίωμα να φάτε τον καρπό;

— Όχι. Από κάθε δένδρου τον καρπό έχουμε το δικαίωμα να φάμε, εκτός από το δένδρο πού βρίσκεται στη μέση αυτού του παραδείσου. Μόνο εκείνου του δένδρου τον καρπό μας είπε ο Θεός «να μη τον φάτε, ούτε να τον αγγίξετε, για να μη πεθάνετε.

— Δεν θα πεθάνετε. Αλλά ξέρει ο Θεός ότι, αν τον φάτε, θ’ ανοίξουνε τα μάτια σας, θα γίνετε όμοιοι με Αυτόν και θα μπορείτε όμοια κι εσείς να ξεχωρίζετε τί είναι καλό και τί κακό.

Στη συζήτηση πού ανοίγει ο Διάβολος με την Εύα η πρώτη ερώτηση του είναι προσβλητική, εξαπατητική. Η Εύα απολογείται, αλλά και παραμένει να ακούει. Και έρχεται ο δαιμονικός ισχυρισμός ότι μόνος αυτός ο καρπός, ο απαγορευμένος, είναι πού μπορεί να κάνει τον άνθρωπο θεό. Και η Εύα πιστεύει για αλήθεια τον δαιμονικό ισχυρισμό και απορρίπτει τη θεία εντολή και τη βεβαίωση ότι ο καρπός του δένδρου πού είπε ο Θεός, μια ασήμαντη τροφή, μπορεί  να τούς σκοτώσει. Ύστερα δελεάζεται και από την εξωτερική όψη του καρπού, της φαίνεται ωραίος να τον βλέπει και αιχμαλωτίζεται από την έντονη επιθυμία της να φάει. Πήρε τον καρπό και έφαγε και έδωσε και στον άνδρα της να φάει. Προτίμησαν έναν καρπό και έχασαν τη θεία οικειότητα. Ύστερα φοβήθηκαν το Θεό και κρύφτηκαν.

Όλη η σχέση τους με το Θεό, όλη η εμπιστοσύνη τους απέναντι Του, όλη η ελευθερία τους για το ποιόν θα εμπιστευθούν και ποιόν θα υπακούσουν κρίθηκε πάνω σε μια ασήμαντη τροφή, σ’ ένα δελεαστικό στην πρώτη όψη φρούτο.

* * *

Γύρισε κατακουρασμένο και πεινασμένο από τον κάμπο το αρχοντόπουλο και βρήκε στο σπίτι τους τον δίδυμο αδελφό του που μαγείρευε.

— Δος μου να γευτώ από το κόκκινο φαΐ πού μαγειρεύεις, πεθαίνω από την πείνα.

— Δος μου πρώτα  τα πρωτοτόκιά σου. Δος τα προνόμια πού έχεις επειδή γεννήθηκες πρώτος, πριν από μένα.

— Και τί αξία έχουν τα πρωτοτόκια για μένα αυτή την ώρα πού πεθαίνω από την πείνα! Πάρ᾽ τα.

— Ορκίσου τώρα ότι μου τα έδωσες.

Και ο Ησαύ ορκίστηκε. Και χάρισε τόσο φθηνά τα πρωτοτόκιά του. Ύστερα ο Ιακώβ, ο δίδυμος αδελφός του, του έδωσε ψωμί και από τη φακή πού είχε μαγειρέψει. Και έφαγε ο Ησαύ και ήπιε και σηκώθηκε και ἔφυγε...

Τον εξαπάτησε ο αδελφός του. Μπορεί να είναι έτσι.

Ίσως όμως να ήξερε πόσο ο αδελφός του, ο Ησαύ, δεν υπολόγιζε τα πρωτοτόκιά του και πόσο εύκολα θα ξεπουλούσε την πατρική ευλογία για ένα πιάτο φακή, για μια μικρή στέρηση, για λίγη πείνα!...

* * *

Πριν βγει ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός στο έργο της σωτηρίας των ανθρώπων αποσύρθηκε στην έρημο, όπου νήστευσε σαράντα μέρες και σαράντα νύχτες. Ύστερα πείνασε σαν άνθρωπος και εμφανίστηκε ο Διάβολος να τον πειράξει, να τον δοκιμάσει και να του προσφέρει λύση. Τόσο Τον εἶχε καταλάβει...

— Αν είσαι ο γιός του Θεού, πες, τώρα πού πεινάς, να γίνουνε ψωμιά αυτές οι πέτρες.

— Δεν ζει ο άνθρωπος μόνο με ψωμί. Αλλά ζει με το λόγο του Θεού. Με κάθε εντολή από το Πανάγιο στόμα Του μπορεί ν’ αντέξει, επί ημέρες (όπως ο Μωυσής και ο Ηλίας).

Στην απόκριση του Κυρίου μας φανερώνεται η δυνατότητα του ανθρώπου να εξυψώνεται, υπακούοντας στο θείο θέλημα, πάνω και από τις πιο μεγάλες βιοτικές αναγκαιότητες και  τις δεσμεύσεις.

* * *

Ένας ωραίος καρπός, ένα πιάτο φακή και οι πέτρες τις ερήμου...

Μπορεί σ’ αυτά που φαίνονται μικρά και τιποτένια να κρίνεται η αξία μας ως ανθρώπων και η βαθύτερη σχέση μας με τον Χριστό και με τον θεϊκό προορισμό μας;

Καθαρά Δευτέρα και η Εκκλησία μας προβάλλει τη Νηστεία,

τη στέρηση κάποιων τροφών και την υπακοή στην αρχαία της Εκκλησίας μας Παράδοση, 

±  ως μέσο πνευματικής καλλιέργειας,

±  ως αγώνα προκοπής και αποκοπής από το δικό μας θέλημα,

±  ως επιλογή πάνω απ’ όλα του θείου θελήματος,

±  ως αποδέσμευση από τις καταναγκαστικές επιθυμίες μας,

±  ως ελευθερία ανύψωσης πάνω από τα βιοτικά και τα γήινα,

±  ως φανέρωση φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης

±  ως μίμηση Χριστού και των Αγίων.

Καλή Μεγάλη Σαρακοστή,

καλή νηστεία.