γιορτή μητέρας

Καθώς είμαστε στις ετοιμασίες για τη 

γιορτή Μητέρας, 

στην οποία σάς προσκαλούμε όλες αγαπητές φίλες  του blog, σκέφτομαι την μητέρα μου. 

Τη μεγάλη της καρδιά.

Την καλοσύνη της.

           Την αγάπη μέχρι θυσίας.

           Την συγχωρητικότητά της.

           Τις ατέλειωτες προσευχές της. 

Την σκέφτομαι από πάρα πολύ μικρή να με ετοιμάζει και να πηγαίνουμε στην Εκκλησία. Κάθε Κυριακή πρωί, ακριβώς η ίδια προετοιμασία σαν μια ιεροτελεστία. Αδιαπραγμάτευτη όσο αφορούσα το θέμα του εκκλησιασμού. 

Την σκέφτομαι να μαγειρεύει στην κουζίνα και να σιγοτραγουδάει. Τις Κυριακές να μαγειρεύει και να ψάλλει επηρεασμένη από τη λατρεία. 

Την σκέφτομαι να μαγειρεύει νηστίσιμα στις νηστείες και να μας εξηγεί, να περιγράφει τη γιορτή που περιμένουμε να έρθει και τη νηστεία που οφείλουμε να κάνουμε. 

Την σκέφτομαι πάντα κοντά μου, κι όταν ακόμη είμαι μακριά της. Να καταλαβαίνει από τη φωνή μου στο τηλέφωνο ακριβώς, τι μου συμβαίνει. 

Την σκέφτομαι και χαμογελώ.
Την σκέφτομαι και θέλω να της μοιάσω.
Την σκέφτομαι και  αγαπώ.