Πολλοί είναι οι νέοι που γνώρισαν τον Χριστό μέσα από τις εκκλησιαστικές κατασκηνώσεις και αυτό τους σημάδεψε σε όλη τους την πνευματική πορεία. Πολλά παιδιά δεν γνωρίζουν τι σημαίνει εκκλησία, τι σημαίνει Θεία Λειτουργία, απόδειπνο, προσευχή, πριν πάνε κατασκήνωση. Το ευχάριστο κλίμα που δημιουργείται: οι δραστηριότητες, τα παιχνίδια, το καλό φαγητό, συνδυάζονται με την εν Χριστώ ζωή, η οποία εντυπώνεται βαθιά στις καρδιές των παιδιών, χωρίς πάντα να το καταλαβαίνουν.
Η διαφορά μίας χριστιανικής κατασκήνωσης από μία κοσμική είναι ότι η πρώτη έχει κατεύθυνση τον Χριστό. Η καθημερινή προσευχή, η αγάπη για τον άλλο, είναι η έκφραση αυτής της κατεύθυνσης. Οι ομαδάρχες είναι οι πρώτοι που δίνουν το παράδειγμα με την εθελοντική συμμετοχή τους και την αγάπη τους. Έτσι, η κατασκήνωση λειτουργεί στα παιδιά σαν ένα είδους “εντατικό κατηχητικό” λόγω της καθημερινής συναναστροφής μεταξύ τους και με τον ομαδάρχη: στα παιχνίδια, στο φαγητό, στον ύπνο, στην προσευχή.
Με τον π. Μιχαήλ Σαντοριναίο