η τήρηση της μεγαλύτερης υπόσχεσης

ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

καλησπέρα σας

Πριν πολύ πολύ καιρό είχα ασχοληθεί για πολύ πολύ λίγο με το θέμα των υποσχέσεων. Τότε μια ψυχή είχε ρωτήσει: "πρέπει να τηρούμε πάντα τις υποσχέσεις μας;"

Αβίαστα και χωρίς δεύτερη σκέψη απάντησα: "ε, αν δεν είναι να τις τηρήσουμε εξαρχής, τότε ποιο το νόημα να τις δώσουμε τις υποσχέσεις;"

Φαίνεται απλό αλλά δεν είναι! 

Τρέμω στη σκέψη ότι κάθε φορά που προσεύχομαι με το "Πάτερ ημών", υπόσχομαι να συγχωρήσω τους συνανθρώπους μου και να δώσω το μέτρο της συγχώρεσης στο Θεό για μένα. 

Δεν είναι που λέω;

"καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν,"

δηλαδή

"συγχώρησε τα αμαρτήματά μας, όπως και μεις συγχωρούμε των άλλων,"

Άνοιξε το Τριώδιο και σε λίγο πλησιάζει η Μεγάλη Σαρακοστή.

Καιρός να δούμε τον εαυτό μας κατάμουτρα. Μέσα από αυτά που θα δούμε θα αντιληφθούμε πόσα είναι τα δικά μας αμαρτήματα. Θέλει γενναιότητα για να κρίνεις και να καταδικάζεις τα λάθη σου, τα πάθη σου, τις αδυναμίες σου. Αν τα καταφέρεις, τότε η συγχώρεση γίνεται εφικτή, κάποτε και εύκολη.

Όλα αυτά μου θύμισαν κάτι που διάβασα και μ' εντυπωσίασε. την παρακάτω ιστορία με τις πατάτες:

οι πατάτες και η δυσωδία του μίσους 

Μια δασκάλα σκέφτηκε να βάλει τους μαθητές στην τάξη της να παίξουν ένα παιχνίδι. Είπε λοιπόν στα παιδιά, να φέρει το καθένα μια πλαστική σακούλα, που θα περιέχει μέσα μερικές πατάτες. Σε κάθε πατάτα θα δώσει ένα όνομα από τους ανθρώπους που μισεί. Έτσι, ο αριθμός των πατατών που κάθε παιδί θα έβαζε στη σακούλα του, θα ήταν ανάλογος  των ανθρώπων που μισεί.

Την άλλη μέρα κάθε παιδί, έφερε από μια σακούλα με πατάτες, με το όνομα των ανθρώπων που μισούσαν, γραμμένο πάνω σε κάθε πατάτα. Κάποια παιδιά είχαν δύο πατάτες μέσα στη σακούλα, άλλα τρεις, άλλα πέντε και άλλα περισσότερες. Η δασκάλα είπε μετά στα παιδιά, να κουβαλούν  για μερικές μέρες μαζί τους την πλαστική σακούλα με τις πατάτες, όπου και αν πηγαίνουν.

Ύστερα από κάποιες  μέρες, τα παιδιά άρχισαν να διαμαρτύρονται, λόγω της δυσάρεστης οσμής που άφηναν οι πατάτες οι οποίες άρχισαν να σαπίζουν. Άλλωστε, αυτοί που είχαν περισσότερες πατάτες στη σακούλα, έπρεπε να αντέξουν επιπλέον και το μεγαλύτερο βάρος τους. Όταν το παιχνίδι τελείωσε, τα παιδιά ανακουφίστηκαν αφού  απαλλάχτηκαν από το βάρος αλλά και από τη δυσοσμία των χαλασμένων πατατών.

Η δασκάλα ρώτησε τα παιδιά: 

"Πώς αισθανθήκατε κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού;" 

Τα παιδιά διαμαρτυρήθηκαν για το γεγονός ότι έπρεπε να κουβαλούν παντού μια τσάντα με πατάτες και μάλιστα χαλασμένες με άσχημη μυρωδιά..

Στη συνέχεια, η δασκάλα τους αποκάλυψε το κρυμμένο νόημα πίσω από το παιχνίδι:

"Αυτό ακριβώς συμβαίνει όταν έχετε μίσος για κάποιον μέσα στην καρδιά σας. Η δυσωδία από το μίσος θα φωλιάσει στην ψυχή σας και θα το μεταφέρετε μαζί σας όπου κι αν πάτε συνεχώς. Αν δεν μπορείτε να ανεχθείτε τη μυρωδιά των σάπιων πατατών για μερικές μόνο μέρες, μπορείτε να φανταστείτε πως είναι να έχετε τη δυσωδία του μίσους στην ψυχή σας για μια ζωή;"

νομίζω ότι θα ξαναπούμε!

περιμένω τις σκέψεις σας...

Μελιτίνη